Πέθανε ο Μίλαν Κούντερα ο συγγραφέας του «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»

Το βιογραφικό του Μίλαν Κούντερα από τη wikipedia:

Ο Μίλαν Κούντερα (Milan Kundera, 1 Απριλίου 1929) ήταν Τσέχος συγγραφέας με γαλλική υπηκοότητα. Γεννήθηκε στο Μπρνο της πρώην Τσεχοσλοβακίας και ζούσε στη Γαλλία από το 1975. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με τα έργα του “Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι”, “Το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης” και “Το Αστείο”.

Έχει συγγράψει τόσο στην τσέχικη όσο και στη γαλλική γλώσσα, ενώ επιμελούνταν προσωπικά όλες τις γαλλικές μεταφράσεις των βιβλίων του, προσδίδοντάς τους ισχύ πρωτοτύπου και όχι μεταφρασμένου έργου. Κατόπιν λογοκρισίας, η κυκλοφορία των έργων του ήταν απαγορευμένη στη γενέτειρά του έως και την πτώση της κομμουνιστικής κυβέρνησης κατά τη βελούδινη επανάσταση του 1989.

Βιογραφία

Ο Κούντερα γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1929 σε μία μεσοαστική και ιδιαίτερα καλλιεργημένη οικογένεια στο Μπρνο της Τσεχοσλοβακίας. Ο πατέρας του, Λούντβιχ Κούντερα (1891-1971), ήταν σημαντικός μουσικολόγος και πιανίστας, μαθητής του μεγάλου συνθέτη Λέος Γιάνατσεκ (Leoš Janáček). Ο Μίλαν διδάχτηκε πιάνο από τον πατέρα του και αργότερα σπούδασε μουσικολογία και σύνθεση. Έτσι, μουσικολογικές επιρροές εμφανίζονται συχνά στο έργο του, όπως στο βιβλίο του Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι, στο οποίο ενθέτει πεντάγραμμα με μελωδίες του Μπετόβεν ως εκφραστικό μέσο μιας συγκεκριμένης ψυχολογικής κατάστασης.

Ο Κούντερα ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στο Μπρνο το 1948 και έπειτα σπούδασε Λογοτεχνία και Αισθητική στη Σχολή Τεχνών του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα. Έπειτα από δύο ακαδημαϊκούς κύκλους μετεγγράφηκε στη Σχολή Κινηματογράφου της Ακαδημίας Θεάματος της Πράγας και αρχικά παρακολούθησε διαλέξεις στη σκηνοθεσία και στη σεναριογραφία.

Ο ίδιος ανήκε σε μια γενιά νεαρών Τσέχων που διαθέτοντας ελάχιστη έως ανύπαρκτη τριβή με την προπολεμική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, η ιδεολογία τους επηρεάστηκε δραστικά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική κατοχή. Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια ο Κούντερα γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας με ενεργή κοινωνική και πολιτική δράση, η οποία το 1950 οδήγησε στην απότομη παύση των ακαδημαϊκών σπουδών του.

Την ίδια χρονιά ο Μίλαν Κούντερα και ο συγγραφέας Ζαν Τρεφούλκα εκδιώχθηκαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα με την κατηγορία των “αντικομματικών δραστηριοτήτων”. Αργότερα, το 1962, ο Τρεφούλκα θα περιγράψει το γεγονός στη νουβέλα του Happiness Rained On Them ενώ το 1967 και ο ίδιος ο Κούντερα θα εμπνευστεί και θα βασίσει εκεί το κύριο θέμα του μυθιστορήματός του Το Αστείο.

Με την αποφοίτησή του, το 1952, ο Κούντερα προσλήφθηκε από τη Σχολή Κινηματογράφου ως εισηγητής στην Παγκόσμια Λογοτεχνία. Το 1956 επανεντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και αποβλήθηκε για δεύτερη φορά το 1970. Μαζί με άλλους συγγραφείς της κομμουνιστικής μεταρρύθμισης, όπως ο Πάβελ Κόχουτ, είχε μερική ανάμειξη στην Άνοιξη της Πράγας του 1968. Η σύντομη αυτή περίοδος μεταρρυθμιστικής δράσης κατεστάλη βίαια από τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία τον Αύγουστο του 1968.

Ο Κούντερα παρέμεινε για μερικά χρόνια ακόμα προσκείμενος στον μεταρρυθμιστικό τσέχικο κομμουνισμό και παράλληλα συγκρούστηκε σφοδρά μέσω του τύπου με τον συμπατριώτη του συγγραφέα Βάτσλαβ Χάβελ. Η συλλογιστική του Κούντερα πρότεινε κατά βάση ότι θα έπρεπε να κυριαρχήσει η ψυχραιμία, αναφέροντας ότι “κανένας δεν φυλακίζεται, ακόμα, για τις απόψεις του” και ισχυριζόμενος ότι “η σπουδαιότητα του Φθινοπώρου της Πράγας ίσως τελικά αποβεί ιστορικά σημαντικότερη από εκείνη της Άνοιξης της Πράγας”. Εν τέλει ο Κούντερα παραιτήθηκε από τα μεταρρυθμιστικό του όραμα και μετακόμισε στη Γαλλία το 1975. Δίδαξε για λίγα χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Ρεν[1][2] και πολιτογραφήθηκε Γάλλος το 1981[3].

Λογοτεχνική πορεία

Αρχικά ο Κούντερα έγραψε στην τσέχικη γλώσσα αλλά από το 1993 και έπειτα χρησιμοποίησε τη γαλλική. Μεταξύ 1985 και 1987 ανέλαβε την επιμέλεια της μετάφρασης στη γαλλική των αρχικών έργων του με αποτέλεσμα εκείνα να επέχουν θέση πρωτότυπου έργου . Τα βιβλία του Κούντερα έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Παρόλο που το πρώιμο ποιητικό του έργο θεωρείται ισχυρά προκομμουνιστικό, τα μυθιστορήματά του του δεν εγκλωβίζονται σε ιδεολογικές ταξινομήσεις. Ο πολιτικός σχολιασμός εκλείπει ολικά (εξαιρουμένης της βαθύτερης φιλοσοφικής στοχαστικής) με εφαλτήριο το βιβλίο του Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι. Ο ίδιος έχει επανειλημμένα τονίσει τη λογοτεχνική του ταυτότητά του ως μυθιστοριογράφου παρά ως πολιτικού συγγραφέα. Η μυθοπλασία του, συνυφασμένη με φιλοσοφική παρέκβαση και ισχυρά επηρεασμένη από τη γραφή του Ρόμπερτ Μούζιλ και τη φιλοσοφία του Νίτσε[3], απαντάται επίσης σε συγγραφείς όπως ο Αλέν Ντε Μποτόν και ο Άνταμ Θίργουελ. Ο Μίλαν Κούντερα, όπως συχνότατα σημειώνει, ανασύρει τις επιρροές του όχι μόνο από αναγεννησιακούς συγγραφείς όπως ο Βοκκάκιος και ο Φρανσουά Ραμπελέ αλλά επίσης από τους Λώρενς Στερν, Χένρι Φίλντινγκ, Ντενί Ντιντερό, Ρόμπερτ Μούζιλ, Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Χέρμαν Μπροχ, Φραντς Κάφκα, Μάρτιν Χάιντεγκερ και ίσως ισχυρότερα από τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες, με του οποίου την κληρονομιά θεωρεί ότι ταυτίζεται περισσότερο.

Το Αστείο

Στο πρώτο του μυθιστόρημα, Το Αστείο, εξέθεσε σατιρικά τη φύση του ολοκληρωτισμού της κομμουνιστικής περιόδου. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε στη “μαύρη λίστα” της Τσεχοσλοβακίας όπως και στην απαγόρευση του λογοτεχνικού του έργου.

Το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης

Το 1975 ο Μίλαν Κούντερα μετακόμισε στη Γαλλία, όπου εξέδωσε το 1979 το μυθιστόρημα Το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης. Στο έργο του αυτό παροτρύνει του Τσεχοσλοβάκους πολίτες να αντισταθούν στο κομμουνιστικό καθεστώς παραθέτοντας ποικίλους τρόπους. Λογοτεχνικά πρόκειται για μια ασυνήθιστη μίξη μυθιστορήματος, συλλογής μικρών ιστοριών και προσωπικών ονειροπολήσεων του ίδιου και φέρεται ως χαρακτηριστικό του συγγραφικού του ύφος κατά τη διάρκεια της εξορίας του. Οι κριτικοί της λογοτεχνίας έχουν επισημάνει την ειρωνεία του γεγονότος πως η Τσεχοσλοβακία στην οποία αναφερόταν ο Κούντερα “λόγω του ιστορικού πολιτικού επαναπροσδιορισμού, δεν είναι ακριβώς εκεί”, στοιχείο που μοιάζει με το θέμα του “είδους εξαφάνισης κι επανεμφάνισης” το οποίο εξερευνάται στο βιβλίο.[6]

Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι

Το 1984 εκδίδει το γνωστότερο δημιούργημα του, Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι, στο οποίο χρονικογραφεί την εύθραυστη φύση της μοίρας του ατόμου ως μονάδας, ισχυριζόμενος πως η μοναδική ανθρώπινη ζωή είναι ασήμαντη υπό το Νιτσεϊκό πρίσμα της αυτούσιας αιώνιας επανάληψής της μέσα σ’ ένα άπειρο σύμπαν.

Το 1988 ο Αμερικανός σκηνοθέτης Φίλιπ Κάουφμαν δημιούργησε την κινηματογραφική εκδοχή του βιβλίου. Το αποτέλεσμα, ενώ θεωρήθηκε γενικά επιτυχημένο, ενόχλησε αρκετά τον συγγραφέα, με αποτέλεσμα να απαγορεύσει τις διασκευές στα μυθιστορήματά του.

Αθανασία

Το 1990 ο Κούντερα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Αθανασία, το τελευταίο γραμμένο στην τσέχικη γλώσσα. Πρόκειται για το περισσότερο κοσμοπολίτικο, σαφέστερα φιλοσοφικό και ελάχιστα πολιτικό σε σχέση με τα προηγούμενα έργα του, ενώ παράλληλα ορίζει το ευρύτερο ύφος της μετέπειτα δημιουργίας του.

Τα βιβλία του 

Τα βιβλία του  Μίλαν Κούντερα έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ακολουθεί ένα κατάλογος με τα μεταφρασμένα στην ελληνική γλώσσα βιβλία, τα οποία εκδόθηκαν και κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά:

1962, Majitelé klíčů: “Οι κλειδοκράτορες”, θεατρικό (αποκηρυγμένο από τον συγγραφέα) : Έρση Βασιλικιώτη, (“Δωδώνη” 1983), ISBN 978-960-248-194-3
1967, Žert : “Το αστείο”, μυθιστόρημα: Αντρέας Τσακάλης, (“Κάλβος”), νεότερη έκδ. 2002: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”) , ISBN 978-960-05-1022-5
1968, Směsné lasky: “Γελοίοι έρωτες”, διηγήματα : Γιάννης Δημολίτσας (“Οδυσσέας”, 1969), νεότερη έκδ. 2007: Κωμικοί έρωτες, μετ. Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”) ISBN 978-960-05-1349-3
1973, Valčík na rozloučenou: “Το βαλς του αποχαιρετισμού”, μυθιστόρημα: Αντρέας Τσακάλης, (“Οδυσσέας”), νεότερη έκδ. 2006: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”), ISBN 978-960-05-1281-6
1973, Život je jinde : “Η ζωή είναι αλλού”, μυθιστόρημα : Αντρέας Τσακάλης (“Οδυσσέας”), νεότερη έκδ. 2004: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”), ISBN 978-960-05-1132-1
1978, Kniha smíchu a zapomnění: “Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης”, μυθιστόρημα : Αντρέας Τσακάλης, επιμ. Εμμ. Μοσχονάς (“Οδυσσέας” 1982), νεότερη έκδ. 2011: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”), ISBN 978-960-05-1528-2
1981, Jakub a jeho pan: Pocta Denisu Diderotovi: “Ο Ιάκωβος κι ο αφέντης του – Φόρος τιμής στον Ντενί Ντιντερό σε τρεις πράξεις”, θεατρικό έργο: Αμαλία Τσακνιά (“Εστία” 2002), ISBN 978-960-05-1051-5
1984, Nesnesitelná lehkost bytí: “Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Eίναι”, μυθιστόρημα : Κατερίνα Δασκαλάκη (“Εστία” 1984), νεότερη έκδ. 2016: “Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης”: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”), ISBN 978-960-05-0047-9
1986, L’art du roman: “Η τέχνη του μυθιστορήματος”, δοκίμιο: Φ. Δ. Δρακονταειδής (“Εστία” 1988), ISBN 978-960-05-0048-6
1990, Nesmrtelnost: “Η αθανασία”, μυθιστόρημα : Κατερίνα Δασκαλάκη (“Εστία” 1991), νεότερη έκδ. 2019: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία”) ISBN 978-960-05-0332-6
1993, Les testaments trahis: “Οι προδομένες διαθήκες”, δοκίμιο: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία” 1995), ISBN 978-960-05-0683-9
1995, La lenteur: “Η βραδύτητα”, μυθιστόρημα: Σεραφείμ Βελέντζας (“Εστία” 1996), ISBN 978-960-05-0684-6
1997, L’identité: “Η ταυτότητα”, μυθιστόρημα: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία” 1998), ISBN 978-960-05-0826-0
2000, L’ignorance: “Η άγνοια”, μυθιστόρημα: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία” 2001) ISBN 978-960-05-0988-5
2005, Le rideau: “Ο πέπλος”, δοκίμιο σε εφτά μέρη: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία” 2005), ISBN 978-960-05-1231-1
2009, Une rencontre: “Συνάντηση”, δοκίμιο: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία” 2010), ISBN 978-960-05-1472-8
2013, La fete de l’insignifiance: “Η γιορτή της ασημαντότητας”, μυθιστόρημα: Γιάννης Η. Χάρης (“Εστία” 2014)