Σήμερα  Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024, ο πεζόδρομος της Κορίνθου γέμισε με τη φωνή των αγωνιζομένων, σηκώνοντας πανό και συνθήματα αγώνα. Αυτή τη φορά αιτία δεν ήταν μόνο τα Τέμπη όμως τα Τέμπη συμβολίζουν την κορύφωση της κρατικής αναλγησίας και τις ολέθριες συνέπειες αυτής.
Στον πεζόδρομο της Κορίνθου, λοιπόν, υψώθηκε μια φωνή αγώνα, με άνδρες και γυναίκες  να στέλνουν μήνυμα αντίστασης. Ιδιαίτερο συμβολισμό στα μάτια μας είχε  η συμμετοχή μιας νέας μάνας που είχε το παιδάκι της στο καροτσάκι και για το μέλλον αυτού του παιδιού και άλλων παιδιών ήθελε να διαμορφώσει  έναν κόσμο περισσότερο δίκαιο. Κατά τη διάρκεια της    διαδήλωσης ακούστηκαν  συνθήματα που είχαν να κάνουν  με τα Τέμπη όπως «Τα κέρδη τους οι νεκροί μας» διαβάσαμε όμως  στα πανό και συνθήματα γενικότερα:

 

Το Εργατικό Κέντρο Κορίνθου, ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα των καιρών, ανακοίνωσε την πραγματοποίηση μιας ισχυρής και δυναμικής 24ωρης πανκορινθιακής πανεργατικής απεργίας. Ο λόγος; Η ανάγκη για αλληλεγγύη και δράση έναντι των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους.

Η απόφαση αυτή δεν προέκυψε από μια ανεξάρτητη απόφαση, αλλά από τη συλλογική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, αποτυπώνοντας έτσι τη συνολική βούληση και αγωνία των εργαζομένων. Είναι ένα μήνυμα αλληλεγγύης και αγώνα για τη δικαιοσύνη και τα δικαιώματα των εργαζομένων, όχι μόνο στην Κορίνθο αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.

Οι συνθήκες εργασίας, ήδη δύσκολες λόγω της οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα, επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο με την έλευση της πανδημίας. Οι εργαζόμενοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με περικοπές στις αμοιβές, ανασφάλεια εργασίας και έλλειψη προστασίας και υγειονομικών μέτρων στον χώρο εργασίας τους.

Ωστόσο, η απεργία αυτή δεν είναι μόνο μια διαμαρτυρία για τις δυσμενείς συνθήκες εργασίας. Είναι ένας δυναμικός τρόπος έκφρασης αγανάκτησης και αλληλεγγύης προς όλους τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, ανεξαρτήτως επαγγέλματος ή τομέα εργασίας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση – κάλεσμα με τους λόγους της απεργίας:

Πενήντα επτά ψυχές ζητούν δικαίωση, είναι το μεγαλύτερο εργατικό δυστύχημα των τελευταίων ετών και έναν χρόνο μετά, ακόμα δεν έχουν διερευνηθεί οι συνθήκες, δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες και δεν έχουν οδηγηθεί οι ένοχοι στην δικαιοσύνη.

Οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος κρύβονται πίσω από επικοινωνιακά παραπετάσματα, συγκροτούν επιτροπές διαφημίζοντας ότι όλα θα έρθουν στο φως, αλλά το μόνο αποτέλεσμα είναι η συγκάλυψη και η παρακώληση της έρευνας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, πρέπει όλοι οι ένοχοι να οδηγηθούν στον φυσικό τους δικαστή, είναι καθήκον μας απέναντι στις οικογένειες των συναδέλφων απέναντι στις οικογένειες των πένητα επτά θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών είναι καθήκον μας απέναντι  στις οικογένειες των εκατό ογδόντα δυο συναδέλφων μας που δεν γύρισαν σπίτι τους από την εργασία μόνο μέσα στον προηγούμενο χρόνο, είναι χρέος μας να αντιδράσουμε δυναμικά, δεν μπορεί να ανεχτούμε οι νεκροί μας να μεγαλώνουν τα κέρδη τους και να αποτελούν μόνο στατιστικά δεδομένα.

Η υπερεντατικοποίηση της εργασίας, τα συνεχή δωδεκάωρα, οι εγκληματικοί νόμοι που επιτρέπουν μέχρι και εβδομήντα πέντε ώρες εργασίας την εβδομάδα, η κατάργηση της υποχρεωτικής δωδεκάωρης απόστασης από βάρδια σε βάρδια, οι μισθοί πείνας που ουσιαστικά σου επιβάλουν έστω και με κίνδυνο της ζωής σου να εργάζεσαι σε δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλεις πέρα, η ακρίβεια που σε αναγκάζει να αφήσεις στο ταμείο πολλά από τα βασικά αγαθά που χρειάζεσαι, η απληστία των τραπεζών που σου παίρνει το σπίτι που έχτισες με κόπους και θυσίες για ένα κομμάτι ψωμί.

Ο μαυραγοριτισμός της ενέργειας που σε αφήνει στο σκοτάδι και στο κρύο, η αναλγησία της κυβέρνησης που έχει απαξιώσει και αποδεκατίσει όλους του ελεγκτικούς μηχανισμούς που μπορούν να μας προστατέψουν, οι νεκροί συνάδελφοι που ζητούν δικαίωση, τα παιδιά μας που χάθηκαν στα Τέμπη, είναι οι λόγοι που πρέπει όλοι μαζί να πούμε ως εδώ φτάνει πια, αλλιώς συνάδελφοι είμαστε καταδικασμένοι να το ξαναζήσουμε.