Τα σοβαρά ζητήματα έχω την αίσθηση ότι δεν ξέρουμε να τα διαχειριστούμε όπως πρέπει. Θα αναφερθώ στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η κοινή γνώμη το τραγικό όσο και απαράδεκτο γεγονός της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη.
Σας άρεσε το άρθρο; Κοινοποιήστε το
Κάτι κάνουμε λάθος. Σοβαρεύουμε το καρναβάλι και γελοιοποιούμε το πένθος,
Η σάτιρα που επιστρατεύεται πολλές φορές δίνει τη δυνατότητα να περάσουν μηνύματα πολιτικοκοινωνικού χαρακτήρα μέσα από τις καρναβαλικές εκδηλώσεις. τις επιθεωρήσεις κι όχι μόνο.
Τα σοβαρά ζητήματα όμως από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι δεν ξέρουμε να τα διαχειριστούμε όπως πρέπει. Θα αναφερθώ στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η κοινή γνώμη το τραγικό όσο και απαράδεκτο γεγονός της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη.
Ξεκινάω με το Νο 1. Φυσικά αποκορύφωμα της γελοιότητας ήταν η ανάγκη που ένιωσε η κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας να στριμώξει μερικές ανθοδέσμες στα κενά από τα συνθλιμμένα και καμμένα βαγόνια. Η παρομοίωση που χρησιμοποίησε η αντιπολίτευση αναφερόμενη στο γεγονός και λέγοντας ότι το έκανε σαν να πετάει λουλούδια στα μπουζούκια ήταν τελείως άσχετη μιας και δεν υπήρχε κάποια ομοιότητα, ήταν περιττή η σύγκριση, η συμπεριφορά της ήταν γελοία από μόνη της μέσα στην τραγικότητα της στιγμής. Ήταν μάλιστα τόσο σπουδαία και απαραίτητη η παρουσία της κας Προέδρου που για χάρη της επίσκεψής της σταμάτησαν για μισή ώρα οι διαδικασίες απεγκλωβισμού των θυμάτων, παρατείνοντας την αγωνία των συγγενών στους οποίους ήρθε να εκφράσει τη συμπαράστασή της.
Πάμε παρακάτω. Τα παιδιά στα σχολεία ανά την Ελλάδα που σχημάτισαν με τις τσάντες τους το “πάρε με όταν φτάσεις”. Σοβαρά τώρα τι ήθελαν να πετύχουν; Να στείλουν κάποιο μήνυμα; Αν ναι σε ποιον; Δηλαδή υπάρχει κάποιος που να μην παραδέχεται ότι ήταν τραγική παράλειψη με ευθύνη ισχυρών ατόμων και ανικανότητα των υπαλλήλων; Τι στηλιτεύουν ακριβώς με το να φτιάχνουν λέξεις με τις τσάντες τους σ’ αυτή την περίπτωση; Τι αγώνας είναι αυτός; Καραγκιοζιλίκι για εύκολα μπράβο για μια μηδαμινή αντίδραση, μια αφορμή να απασχολήσουν την επικαιρότητα και να γίνουν viral, μια ψευδαίσθηση ότι κάτι έκαναν. Μ’ αυτή την ψευδαίσθηση της δήθεν αγωνιστικότητας θα ζήσουν όλη την υπόλοιπη ζωή τους και θα διαμορφώσουν την κοινωνία της γενιάς τους.
Άλλο παράδειγμα κάτι αθλητές με τις φανέλες που λένε το ίδιο σύνθημα. Πω πω τρομερό! Κάτι σπουδαίο έκαναν κι αυτοί.
Σας έχω και καλύτερο: Εθελόντρια ομάδας διάσωσης βγήκε στα κανάλια να διαφημίσει το έργο της και θεώρησε αρμοστό το να στολιστεί. Πες ότι τα νύχια τα κατακόκκινα της έμειναν από του Αγίου Βαλεντίνου και δεν πρόλαβε να τα αλλάξει, αλλά το έντονο μακιγιάζ και τους τεράστιους κρίκους στ’ αυτιά τι τους ήθελε; Για να τιμήσει τους νεκρούς; Άκομψο, δεν συμφωνείτε;
Έχω και συνέχεια. Η αγαπητή κατά τ’ άλλα τραγουδίστρια Σοφία Βόσσου ανακοινώνει ότι λόγω του πένθους για τα τέμπη η εμφάνισή της μεταφέρεται για την επόμενη μέρα (!!!!) αύριο δηλαδή δεν θα πενθεί ο κόσμος ενώ σήμερα πενθεί. Το καλύτερο… κάνει την ανακοίνωση φορώντας ροζ τεράστια γυαλιά που εικάζουμε ότι της έχουν μείνει από το καρναβάλι και μια φούξια μπλούζα. Καμία συσχέτιση της εμφάνισης με την τραγικότητα της ανακοίνωσης του άδικου χαμού δεκάδων συνανθρώπων μας.
Και μιας και αναφέρθηκα στον καλλιτεχνικό χώρο, διαβάζω στο προφίλ γνωστής τραγουδίστριας κάτι που δυσκολεύτηκα να το συνειδητοποιήσω με την πρώτη ” Σταματήστε να ανεβάζετε τραγούδια με θέμα το τρένο”. Ορίστε; Κι όμως ορισμένοι θεωρούσαν εύστοχο και ενδεχομένως ιδιαίτερα έξυπνο το να γράφουν στον τοίχο τους στίχους από τραγούδια με θέμα το τρένο. Θεώρησαν την τραγωδία κάτι σαν trend για τα social media και έσπευσαν να ταυτιστούν με την τάση…
Κάτι κάνουμε λάθος. Σοβαρεύουμε το καρναβάλι και γελοιοποιούμε το πένθος.
