Την παραίτησή της υπέβαλε τελικά σήμερα στον πρωθυπουργό η αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Ν. Βαλαβάνη, εκφράζοντας την αντίθεσή της στη συμφωνία που έφερε η κυβέρνηση μετά από τη Σύνοδο Κορυφής. Μάλιστα προσερχόμενη στη Βουλή ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα, όμως δεν διευκρίνισε αν θα παραδώσει την έδρα της.
Στην επιστολή της προς τον Α. Τσίπρα, η κα Βαλαβάνη αναφέρει ότι στήριξε την διαπραγμάτευση τη νύχτα της περασμένης Παρασκευής, πεπεισμένη ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία και ότι τελικά η κυβέρνηση θα στηριχτεί στο λαό μετά το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος.
Η κα Βαλαβάνη κάνει λόγο για προσπάθεια των σκληρών κύκλων της Γερμανίας, να εξευτελίσουν και εν τέλει να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, και καλεί τον Α. Τσίπρα να πάρει πίσω τη συμφωνία, αφού ενισχύει την καταστροφική πολιτική των προηγούμενων ετών.
Αναλυτικά η επιστολή της κα Βαλαβάνη αναφέρει:
“Προς τον Πρωθυπουργό της ΕλλάδαςΠρος τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας
Αλέξη,
Στήριξα την ομάδα διαπραγμάτευσης τη νύχτα της Παρασκευής όντας σίγουρη ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει συμφωνία. Ότι τελικά θα γυρίσετε πίσω για να στηριχτούμε στο λαό – όπως το έκανες και την προηγούμενη φορά. Ότι η ανάγνωση της μάχης που δίνατε εκεί θα βοηθήσει ν’ αποκαλυφθεί στα μάτια και των πιο ανυποψίαστων συμπατριωτών μας, μετά και τ’ αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της προηγούμενης Κυριακής, πώς επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως εργαλείο για να μετασχηματίσουν βίαια στο ακόμα φρικαλεότερο συνολικότερα την Ευρώπη. Επειδή δεν πιστεύω ότι η κατάσταση για την εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας μπορεί ποτέ ν’ αλλάξει ριζικά προς το καλύτερο χωρίς τη δική της συνειδητοποίηση και θέληση για δράση προς τα εκεί.
Ακόμα και τώρα, Δευτέρα πρωί, εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία. Ότι η τακτική των γνωστών κυρίαρχων κύκλων στη Γερμανία είναι ο πλήρης εξευτελισμός της κυβέρνησης και της χώρας. Να ψηφίσει η Βουλή αύριο-μεθαύριο ό,τι μέχρι σήμερα έχει – ας πούμε – «συμφωνηθεί», και πάλι να μην υπάρξει συμφωνία. Μέχρι να καταρρεύσει αυτή η κυβέρνηση και ν’ αναλάβει κυβέρνηση «δοτών» και «προθύμων». Αυτοί που έφεραν τη χώρα μέχρι εδώ. Αυτοί που, μαζί με τους «έξω», πίστεψαν ότι οι κλειστές τράπεζες θα συνέτριβαν το πρώτο πείραμα ελπίδας στην ευρωπαϊκή ήπειρο τον καινούργιο αιώνα. Αυτοί που ήδη σηκώνουν κεφάλι και απευθύνονται με μια ύβρι που δε θα μπορέσει να εξαλείψει οποιαδήποτε κάθαρση.
Αλέξη,
ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα ότι σ’ ένα πόλεμο, όταν οι δυνάμεις του αντίπαλου αποδειχθούν συντριπτικά υπέρτερες, επιτρέπεται η συνθηκολόγηση – με μοναδικό στόχο την ανασύνταξη των δικών σου δυνάμεων και την οργάνωση, ξανά, της αντίστασης που θα επιτρέψει να μεταβάλλεις πλέον τις ίδιες εκείνες τις συνθήκες που οδήγησαν στην ήττα. Αυτή η «συνθηκολόγηση», όμως, είναι τόσο συντριπτική, που δε θα επιτρέψει ανασύνταξη δυνάμεων. Και η επιδείνωση, με δική μας υπογραφή, της κατάστασης ενός εξαντλημένου λαού εκεί που πήγαινε να σηκώσει κεφάλι, θα αποτελέσει «ταφόπλακα», για πολλά χρόνια, οποιωνδήποτε δυνατοτήτων χειραφέτησης του.
Χρωστάμε πριν απ’ όλα στα νέα παιδιά, αυτά που καθόρισαν το αποτέλεσμα της προηγούμενης Κυριακής, αυτά που είναι το μέλλον τους που καθορίζεται σήμερα, να γυρίσει η αντιπροσωπεία μας χωρίς αφόρητες δεσμεύσεις. Ν’ απευθυνθείς ξανά σε αυτά τα παιδιά και σ’ όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα αν ψήφισαν όχι ή ναι. Να τους εξηγήσεις πώς ακριβώς έχει η κατάσταση, τι θα έχει ν’ αντιμετωπίσει ο λαός μας, αν πάρει σάρκα και οστά, στις συνθήκες που επιβλήθηκαν στη χώρα, το πλειοψηφικό όχι. Που δόθηκε με την πλειοψηφία να θέλει αυτό που λέγαμε, λύση εντός της Ευρώπης. Αυτή η συγκεκριμένη λύση, όμως, που επιβάλλεται σήμερα με τόσο καταθλιπτικό τρόπο, δεν είναι λύση βιώσιμη. Για τους ίδιους, για το λαό, για τη χώρα. Για την άλλη Ευρώπη, που βρίσκεται σε κατάσταση τοκετού. Είναι άλλο πράγμα να βρεθείς σε μια πραγματικότητα εξαιρετικά δύσκολη, ν΄ αντιμετωπίζεις μια καταστροφή, μ’ ελπίδα ωστόσο σ’ ένα μέλλον αξιοπρέπειας, κυριαρχίας κι ανεξαρτησίας. Κι άλλο ν’ αντιμετωπίζεις μια καταστροφή που θα ολοκληρωθεί με ό,τι εθνικό εισόδημα έχει απομείνει να κατευθύνεται στους «έξω», για την αποπληρωμή ενός χρέους που δεν αποπληρώνεται στους αιώνες των αιώνων και κάνει την ίδια την κοινωνία μη βιώσιμη, και στους «πάνω».
Αλέξη,
Σ’ ένα τέτοιο προσκλητήριο θα είμαι παρούσα και θα το υπηρετήσω απ’ όποια θέση θέλεις μέχρι τέλους. Σε περίπτωση όμως που η αντιπροσωπεία μας επιστρέψει με τις δεσμεύσεις που απευχόμαστε – μέτρα θνησιγενή, που σε κάθε αξιολόγηση θα ξαναθέτουν τα ίδια διλήμματα, υποχώρηση ή GREXIT –, είναι αδύνατο να συνεχίσω να είμαι μέλος της κυβέρνησης. Σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη με την οποία με τίμησες. Με τη σειρά μου, σ’ ένα υπουργείο που όπως ξέρεις βρέθηκα μόνο για λόγους κομματικότητας, έκανα ότι μπορούσα για ν’ ανακουφιστούν λαϊκά στρώματα και για να προετοιμάσω ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Το ίδιο και σε ό,τι αφορά το άλλο μεγάλο μέτωπο, της διαφύλαξης και μιας πραγματικής αξιοποίησης προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων και του τόπου, της δημόσιας περιουσίας.
Σ’ ευχαριστώ που έστω για αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα μου έδωσες τη δυνατότητα να υπηρετήσω απ’ αυτή τη θέση το απελευθερωτικό μας εγχείρημα. Ο αγώνας, θέλω να πιστεύω, συνεχίζεται.
Μ’ εκτίμηση
Νάντια Βαλαβάνη”
“Δεν είμαι εγώ η υπουργός που έβγαλε 200.000 ευρώ”
Η κα Βαλαβάνη με δεύτερη ανακοίνωσή της υποστηρίζει επίσης ότι δεν είναι αυτή η βουλευτής που, όπως κατήγγειλε στη Βουλή ο κ. Λ. Αυγενάκης, έβγαλε στο εξωτερικό 200.000 ευρώ πριν από την επιβολή των capital controls.
Η ανακοίνωση της Νάντιας Βαλαβάνη
«Ο συμπατριώτης μου βουλευτής Ηρακλείου Λ. Αυγενάκης σε ερώτηση που κατέθεσε χθες στη Βουλή κι απευθύνεται στον Πρωθυπουργό, με “φωτογραφίζει”, στηριγμένος σε δημοσίευμα site της Αττικής, ως τον «ιδιαίτερα προβεβλημένο (sic) υπουργό της κυβέρνησης Τσίπρα ο οποίος έδειξε να γνώριζε πολύ καλά τι ακριβώς επρόκειτο να συμβεί δύο εικοσιτετράωρα αργότερα. … Το συγκεκριμένο κυβερνητικό στέλεχος – δε δραστηριοποιείται πολιτικά στη συγκεκριμένη περιοχή – επικοινώνησε το πρωί της Πέμπτης 25 Ιουνίου με το διευθυντή ενός από τα πέντε υποκαταστήματα της Εθνικής Τράπεζας στην πόλη του Ηρακλείου Κρήτης και απαίτησε να αποδεσμεύσει άμεσα τις προθεσμιακές καταθέσεις που είχε εκεί μαζί με δυο στενά συγγενικά του πρόσωπα (200.000 ευρώ).» Όπερ και εγένετο. Ήδη το όνομα μου κυκλοφορεί φαρδιά-πλατιά σε σχόλια κάτω από σχετικές αναδημοσιεύσεις.
Παρόλο ότι η λάσπη “κολλά” με τρόπο που αυτοί που τη χειρίζονται ξέρουν καλά, είτε είναι πολιτικοί είτε δημοσιογράφοι, κι αυτό ανεξάρτητα απ’ ό,τι και να πεις, αισθάνομαι υποχρεωμένη ν’ αποδείξω ότι “δεν είμαι ελέφαντας” δηλώνοντας ότι:
Δε διαθέτω λογαριασμό σε οποιαδήποτε τράπεζα στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ο μοναδικός λογαριασμός που διαθέτω στην Εθνική είναι στην Αθήνα, στο υποκατάστημά της στη Βουλή, και αφορά τη μισθοδοσία μου ως βουλευτή. Ο λογαριασμός αυτός ουδέποτε περιείχε προθεσμιακή ή άλλη κατάθεση. Σήμερα έχει μέσα την τελευταία βουλευτική μου αποζημίωση.
Έχω χρόνια να μιλήσω με Διευθυντή υποκαταστήματος οποιασδήποτε τράπεζας στο Ηράκλειο. Στην Αθήνα δεν έχω μιλήσει ποτέ.
Όπως αναγκάστηκα να δηλώσω και στο παρελθόν μετά από συκοφαντικά δημοσιεύματα, ό,τι χρήματα διαθέτω είναι στην Ελλάδα. Και σήμερα είναι “μπλοκαρισμένα”, όπως όλου του κόσμου, λόγω τραπεζικής αργίας και ελέγχων κεφαλαίου.
Ο Πρωθυπουργός γύρισε εντελώς αιφνιδιαστικά για όλους, διακόπτοντας τις διαπραγματεύσεις, αργά το βράδυ της Παρασκευής. Ο εκβιασμός μέσω παγώματος του ELA κατά την κυριακάτικη συνεδρίαση της ΕΚΤ, που επέβαλλε την τραπεζική αργία σε προεκλογική περίοδο δημοψηφίσματος, φαινόταν υπερβολικός ακόμα και για τους θεσμούς. Η τραπεζική αργία ξεκίνησε από τη Δευτέρα, 29.6.2015. Οι πολίτες που «άδειαζαν» λογαριασμούς τους στις τράπεζες τις προηγούμενες μέρες το έκαναν υπό το φόβο που καλλιεργούνταν κι όχι λόγω χρήσης πρωθύστερων «εμπιστευτικών πληροφοριών» και “κατάχρησης θέσης” οποιουδήποτε μέλους της κυβέρνησης.
Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν μάθει τη διαφθορά ως τρόπο συνύπαρξης των ανθρώπων – και τέτοιες καταστάσεις προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν επίσης στους κόλπους της σημερινής Κυβέρνησης. Το ερώτημα είναι η “σύμπτωση” (;) της διασποράς τέτοιων «ειδήσεων» σήμερα, μια μέρα τόσο κρίσιμη για την πολιτική ιστορία της χώρας. Είναι άραγε τυχαίο;»
