“Έφυγε” ο Μιχάλης Δρίτσας Βαρύ το πένθος στο Λουτράκι

Τα λόγια είναι λίγα για να εκφράσουν την θλίψη για έναν άνθρωπο αγαπητό που έφυγε πρόωρα από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο ύστερα από μία αξιοπρεπή μάχη υπέκυψε τελικά στην ασθένεια που τον ταλαιπώρησε πολύ. Θερμά συλληπητήρια στην οικογένειά του.
Καλο ταξιδι …..

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Δευτέρα 19/12 στις τρείς το μεσημέρι στον Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου στο Λουτράκι.

Ακολουθεί το κείμενο που δημοσίευσε ο Αρχιμουσικός Πελοπίδας Μαυρόπουλος για τον αείμνηστο Μιχάλη Δρίτσα που αποδίδει τον χαρακτήρα του και νομίζουμε ότι συμπληρώνει την εικόνα του εκλιπόντος

Μιχάλης Δρίτσας
Ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Ίδρυσε την Μουσική Σχολή, αναγνωρισμένη από το κράτος για την παροχή ολοκληρωμένης παιδείας στη νεολαία της περιοχής.
Ίδρυσε την επαγγελματική παιδική σκηνή και στην τετραετία που θήτευσε στο πνευματικό κέντρο 40.000 παιδιά επισκέφτηκαν το Λουτράκι.
Ίδρυσε το τμήμα Παραδοσιακών Χορών του Πνευματικού Κέντρου. Το παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι και το Τμήμα Ζωγραφικής.
Αναβάθμισε τη λειτουργία της Φιλαρμονικής, ανακαίνισε πλήρως τους χώρους που τη φιλοξενούν και ψήφισε για πρώτη φορά εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας. Για πρώτη φορά επίσης στις ακαδημίες της ξεκίνησαν να διδάσκονται όλα τα όργανα από ειδικευμένους καθηγητές.
Θέσπισε την βραδιά πανσελήνου στον Ηραίο με στόχο την σύμπραξη μουσικών του Δήμου με εγνωσμένης αξίας καλλιτέχνες. Τη δεύτερη χρονιά πραγματοποίησης της, σύνολο καθηγητών της Μουσικής Σχολής συμπράττει με τη Ελένη Πέτα και την αμέσως επόμενη η Φιλαρμονική με τη Νίνα Λοτσάρη καθιερώνοντας την εκδήλωση ως την πιο λαοφιλή στην περιοχή.
Οραματίστηκε τη δημιουργία σχολής χορού στο Λουτράκι, αναγνωρισμένης από το κράτος!
Προσπάθησε ακόμα και για τη δημιουργία της Συμφωνικής Ορχήστρας Κορινθίας. Σαν σήμερα θυμάμαι τη συνάντηση μας με τον αρχιμουσικό Σπύρο Προσωπάρη για το σκοπό αυτό…
Συνέβαλε τα μέγιστα και αυτός στο Πνευματικό της Περαχώρας που χθες εγκαινιάστηκε. Με όλες του τις δυνάμεις πάλεψε και για νέο δικό μας στο οικόπεδο της δωρεάς Μελετάκου.
Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος με εμπιστεύτηκε στα 24 μου χρόνια για το τιμόνι της Φιλαρμονικής. Αυτός που στα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε στην αρχή της θητείας του δήλωνε πως θα το έφερε βαρέως αν έστω και ένας με δική του υπαιτιότητα σταματούσε την ενασχόληση του με τη μουσική. Αυτός που μας στήριζε μέχρι και σήμερα.
Ένας άνθρωπος που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, καλλιεργημένος, ευφυής, με υψηλή αίσθηση του χιούμορ, δραστήριος, οραματιστής.
Μια προσωπικότητα μοναδική για την περιοχή μας που αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Ήταν πίσω από πολλά, μικρά και μεγάλα, που γνωρίζουμε και δεν γνωρίζουμε και που συνέβαλαν σε ένα καλύτερο αύριο για την περιοχή, όχι μόνο στον τομέα του πολιτισμού.
Ανατρέχοντας στην προσωπική μας αλληλογραφία βρήκα την εισήγηση του το 2009 στο ΠΠΚ που αποτυπώνει συμπυκνωμένα τον τρόπο με τον οποίο αυτός έβλεπε τα πράγματα…
“Σκοπός και στόχος του Πνευματικού Κέντρου είναι η διεύρυνση και η δημιουργία νέων τμημάτων και δραστηριοτήτων. Συνεχίζουμε την αέναη προσπάθεια για καλλιτεχνική επιμόρφωση, διαπαιδαγώγηση και καλλιέργεια ήθους και ψυχής σε πνευματικό επίπεδο. Παρέχουμε αναγνωρισμένες σπουδές υψηλού επιπέδου εγκεκριμένες από τα αρμόδια υπουργεία. Δημιουργούμε θέσεις εργασίας για την απορρόφηση του καλλιτεχνικού δυναμικού του Δήμου και της ευρύτερης περιοχής. Εξασφαλίζουμε προϋποθέσεις ένταξης σε προγράμματα κρατικών επιχορηγήσεων. Καθιστούμε το Δήμο σημαντικό καλλιτεχνικό προορισμό. Το Πνευματικό κέντρο απέκτησε προοπτική και εναρμονίστηκε με τις νέες τεχνικές διοίκησης και διαχείρισης που απαιτεί ο σύγχρονος οικονομικός τομέας. Δώσαμε ένα πολύ ισχυρό καλλιτεχνικό στίγμα και σκοπεύουμε να επεκταθούμε και προς άλλες κατευθύνσεις, ολοκληρώνοντας μιας ευρείας κλίμακας καλλιτεχνική πορεία εκπορευόμενη από τις ανάγκες των δημοτών και πυξίδα το κοινό συμφέρον. Οι καινοτόμες καλλιτεχνικές ενέργειές μας έτυχαν ευρείας αναγνώρισης από τους δημότες, τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, τους θεσμικούς φορείς και τον Τύπο…”
Ήταν πάντα κοντά μου σαν φίλος σε όλες τις δυσκολίες και σε όλες τις χαρές. Και αυτές τις στιγμές αναρωτιέμαι για το «ουδείς αναντικατάστατος». Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις δε ισχύει. Σίγουρα δεν ισχύει…
Σε ευχαριστώ για όλα Μιχάλη Δρίτσα, Καλό ταξίδι.