“Είμαστε ό,τι τρώμε”; Από τις διατροφικές μας συνήθειες, τον τρόπο που τρώμε και την παρέα που συνοδεύει τα γεύματά μας, θεωρείται ότι μπορούμε να οδηγηθούμε σε πολλά συμπεράσματα για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Όπως αναφέρει και το βιβλίο, “Dictators’ Dinners”, (Τα δείπνα των δικτατόρων), “Το φαγητό μπορεί να επηρεάσει τα σπλάχνα σου, την ψυχολογία σου και τον τρόπο που σκέφτεσαι”. Εάν αυτό ισχύει, τότε έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εξετάσουμε με τη βοήθεια του BBC, τα γεύματα των δικτατόρων που στιγμάτισαν τον 20ο αιώνα.
Εάν οι αποτρόπαιες πράξεις μπορούσαν πάντοτε να ερμηνεύονται με βάση τις επιλογές ενός γεύματος, τότε πίσω από κάθε ειδεχθή πρόθεση, θα υπήρχε και από μια γαστρονομική ανάλυση και εξήγηση. Το βιβλίο των συγγραφέων, Victoria Clark και Melissa Scott, “Τα δείπνα των δικτατόρων”, όπως αναφέρει το BBC, μπορεί να εντοπίσει κάποια κοινά στοιχεία στα γεύματα των μεγαλύτερων δικτατόρων του 20ου αιώνα που προδίδουν εμμονή σε συγκεκριμένα υλικά, γεννώντας στην πορεία, με επιφυλακτικό συσχετισμό, κάποιες από τις πιο σατανικές τους πράξεις.
Hitler, Mussolini, Stalin. Κάποιοι από τους μεγαλύτερους δικτάτορες που στιγμάτισαν την παγκόσμια ιστορία με τις πράξεις τους, είχαν πολύ συγκεκριμένες γευστικές προτιμήσεις που συχνά, αποκτούσαν κάποιο είδος εμμονής ή ήταν αποτέλεσμα ιδιαίτερων απαιτήσεων. Ιδιαίτερη προτίμηση στο ψητό κοτόπουλο φαίνεται πως είχε ο Ρουμάνος δικτάτορας, Nicolae Ceausescu, ο οποίος κατά προτίμηση, το ήθελε να βγαίνει από το φούρνο, με τα πόδια και το ράμφος του. Όταν ταξίδευε δε, φρόντιζε να παίρνει μαζί του, τους χυμούς από ωμά λαχανικά, ενώ δεν δεχόταν να φάει καμία στερεά τροφή που του προσφερόταν.
O Nicholae Ceausescu και η σύζυγός του, Έλενα τo 1981, στο Βουκουρέστι
O Nicholae Ceausescu και η σύζυγός του, Έλενα τo 1981, στο Βουκουρέστι
Ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Γιόσιπ Μπροζ, γνωστός με το ψευδώνυμο, Tito, είχε σοκαριστεί από την “παραξενιά” του Ceausescu, αλλά και ο ίδιος, όπως φαίνεται, δεν λαχταρούσε τίποτα τόσο πολύ όσο ένα κομμάτι ζεστό χοιρινό λίπος. Ο Kim II- sung της Βόρειας Κορέας, ήθελε να επιλέγει αποκλειστικά, ο ίδιος τους κόκκους ρυζιού που στη συνέχεια, επρόκειτο να καταναλώσει. Ο Πορτογάλος, Antonio Salazar, τρελαινόταν για σαρδέλες γιατί του θύμιζαν τα φτωχά παιδικά του χρόνια, όταν έπρεπε να μοιραστεί μία μόνο σαρδέλα με τον αδερφό του.
Ο δικτάτορας, Bokassa, είχε αναγκάσει μάγειρα να του φτιάξει φλαμπέ ένα ανθρώπινο σώμα γεμιστό με ρύζι”
Χαρακτηριστικοί δικτάτορες, όπως ο Adolf Hitler, ο Mao Zedong και ο Benito Mussolini, εξαιτίας του άγχους που προκαλούσαν οι υποχρεώσεις τους, είχαν αποκτήσει χρόνια πεπτικά προβλήματα. Ο Hitler για παράδειγμα, είχε πρόβλημα με το έντερό του, γεγονός που τον οδήγησε να γίνει χορτοφάγος. Μάλιστα, στην προσπάθεια του να λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, δέχτηκε να πάρει 28 διαφορετικά φάρμακα από έναν κομπογιαννίτη γιατρό, ο οποίος μεταξύ άλλων, του χορήγησε ένα, κατασκευασμένο από… περιττώματα Βουλγάρων αγροτών.
Κατά τη διάρκεια των χορτοφαγικών του γευμάτων, ο Hitler αρεσκόταν στο να αφηγείται ιστορίες τόσο αποκρουστικές που οι καλεσμένοι του δεν μπορούσαν να συνεχίσουν το γεύμα τους. Τέτοιου είδους συζητήσεις ωστόσο, δεν ήταν πρόβλημα για τον Idi Amin της Ουγκάντα, τον Fransisco Nguema ή τον Jean Bedel Bokassa της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας, καθώς και για τους τρεις, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως εμπλέκονταν σε υποθέσεις κανιβαλισμού. Σύμφωνα με έναν παλιό μάγειρα του Bokassa άλλωστε, ο αδίστακτος δικτάτορας τον είχε βάλει να μαγειρέψει φλαμπέ ένα ανθρώπινο σώμα γεμιστό με ρύζι.
Ο Mussolini αντιμετώπιζε πρόβλημα δυσκοιλιότητας. Ο Stalin προτιμούσε γεύματα με ιδιαίτερες συνταγές από τη Γεωργία και άφθονο κρασί, τα οποία ήθελε να διαρκούν πολύ, προκειμένου να βασανίζει κατά τη διάρκεια τους, τους καλεσμένους του με διάφορα παιχνίδια εξουσίας. Όπως θα μπορούσε να τα αποκαλέσει κανείς, επρόκειτο περισσότερο για “εξευγενισμένα βασανιστήρια” που υποχρέωνε, όπως φαίνεται, η συμμετοχή σε διαγωνισμούς κατανάλωσης αλκοόλ, χορού και τραγουδιού.
Ο Mao Zedong ανέφερε σε ένα από τα γράμματά του προς έναν σύντροφο, “Τρώω πολύ και εκκενώνω πολύ”. Ως φανατικός κρεατοφάγος, ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα, και κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού που έκανε στη Ρωσία για να συναντήσει τον Στάλιν, βρέθηκε στην δύσκολη θέση να μην μπορεί να εκκενώσει καθόλου, καθώς στη Μόσχα δεν υπήρχαν τουαλέτες, όπως αυτή που είχε συνηθίσει να χρησιμοποιεί.
Σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των δικτατόρων έπαιζαν όμως, και οι δοκιμαστές φαγητών. Ο γιος του Saddam Hussein μάλιστα, κατέληξε στη φυλακή όταν σκότωσε έναν από αυτούς, ενώ ο Nicolae Ceausescu δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τον δοκιμαστή του. O Hitler είχε 15 κορίτσια που δοκίμαζαν το φαγητό του πριν το φάει ο ίδιος. Εάν δεν πάθαιναν τίποτα μετά από 45 λεπτά, ήταν βέβαιος πως όλα έβαιναν καλώς. Παρά τους δοκιμαστές όμως, κανένας δικτάτορας δεν κατάφερε να γλιτώσει από τον θάνατο. Όλοι στο τέλος ήρθαν αντιμέτωποι με τον θάνατο, κάποιες φορές, με τρόπο τόσο βίαιο, όσο οι ίδιοι είχαν μοιράσει, χωρίς κανένα έλεος στον κόσμο.
