Διαβάστε και το σχόλιό μας στον επίλογο, δίνει τροφή για σκέψη.
Αλλά πρώτα η είδηση:
Η πρόσκληση μάλιστα είχε μπει σε αγγελία τοπικής εφημερίδας και προσκαλούσε όλους τους φίλους του στο “νέο του σπίτι”!
Ο Καρλ Άλμπρεχτ ήταν πλακατζής σε όλη του τη ζωή και αποφάσισε να χαρίσει λίγο γέλιο στους φίλους του ακόμη και μετά θάνατον: έβαλε μια αγγελία σε τοπική εφημερίδα, προσκαλώντας τους στο “νέο σπίτι” του, που δεν ήταν άλλο από την. . . τελευταία του κατοικία.
Ο Άλμπρεχτ, που ήταν ασφαλιστής, άφησε την τελευταία του πνοή τον περασμένο μήνα πλήρης ημερών, στα 88 χρόνια του. Είχε φροντίσει όμως να γράψει ο ίδιος τη νεκρολογία του που ήταν συνταγμένη σαν αναγγελία μετακόμισης. “Μόλις μετακόμισα. Η νέα μου διεύθυνση είναι: Κοιμητήριο Όλσντορφ-Ρούχεβαλτ, περιοχή Βx 65/28C” ανέφερε, καλώντας όλους τους φίλους του να γιορτάσουν μαζί του στο νεκροταφείο του Αμβούργου.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Μπιλντ ο ηλικιωμένος είχε αφήσει οδηγίες στην οικογένειά του να δημοσιεύσει την αγγελία στην τοπική εφημερίδα Χαμπούργκερ Άμπεντμπλατ.
Η χήρα του, Αναστάζια, είπε στην εφημερίδα ότι ο άνδρας της ήταν πάντα “πειραχτήρι” και του άρεσε να γελάει. “Στον τάφο θα έχουμε σφηνάκια για όλους τους καλεσμένους. Θα του άρεσε κάτι τέτοιο”, είπε, ζητώντας από τις γυναίκες που θα παραβρεθούν στο “επικήδειο πάρτι” να φορέσουν ζωηρόχρωμα, λουλουδάτα ρούχα. “Κανείς δεν πρέπει να μαυροφορέσει. Ο Καρλ μου δεν θα άντεχε την κατήφεια”, κατέληξε η γυναίκα.
Πηγή: pathfinder.gr
Σχόλιο tvtv:
Ωραίος άνθρωπος γεμάτος αισιοδοξία! Και να σας πω και κάτι με την ευκαιρία; Ποιος μας είπε ότι η κηδεία θα πρέπει να είναι πένθιμη και μουντή; Επειδή υπάρχουν τα στερεότυπα μιας κοινωνίας που επιβάλλει τον καθωσπρεπισμό.
Εδώ ίσως κάποιος θα διαφωνούσε μαζί μας λέγοντας ότι νιώθουμε χάλια που χάσαμε δικό μας άνθρωπο και είναι φυσικό να κλαίμε και να μαυροφορούμε. Φυσικά, αλλά μήπως έτσι θρηνούμε εγωιστικά, την απώλεια, το ότι εμείς δε θα ξαναδούμε τον άνθρωπο, γιατί ο νεκρός λογικά δεν νιώθει αν το πάμε πολύ ρεαλιστικά. Αν πάλι το πάμε θρησκευτικά είναι σε έναν καλύτερο κόσμο, πράγμα και πάλι ευχάριστο.
