Το χαμογελαστό και το λυπημένο emoticon [ 🙂 και 🙁 αντίστοιχα] πρωτοεμφανίστηκαν το 1982, όταν ο καθηγητής Σκοτ Φάλμαν πρότεινε τη χρήση τους ως αναπαραστάσεις του ανθρώπινου προσώπου στο διοικητικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon στο Πίτσμπουργκ.
Έκτοτε, τα emoticon εμφανίζονται όλο και συχνότερα στο Διαδίκτυο και τα SMS. Η τελευταία μελέτη αξιοποιεί παλαιότερα ευρήματα, τα οποία είχαν δείξει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιδρά με χαρακτηριστικό τρόπο όταν βλέπει ανθρώπινα πρόσωπα. Ο Δρ Όουεν Τσέρτις και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Flinders της Aδελαΐδας παρακολούθησαν την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου σε 20 εθελοντές, οι οποίοι κλήθηκαν να κοιτάξουν πραγματικά πρόσωπα, χαμογελαστά emoticon ή αλληλουχίες χαρακτήρων χωρίς νόημα.
Η ανάλυση έδειξε ότι τα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας ήταν ίδια στην περίπτωση των πραγματικών προσώπων και των emoticon -ένδειξη ότι τα emoticon γίνονται αντιληπτά ως πραγματικά πρόσωπα. Επιπλέον, το μοτίβο
δραστηριότητας άλλαζε, και δεν αντιστοιχούσε πια σε πραγματικό πρόσωπο, όταν η εικόνα του emoticon αντιστρεφόταν και γινόταν (-:. Σε αυτή την περίπτωση, τα σύμβολα παύουν να αναπαριστούν το στόμα, τη μύτη και τα μάτια και γίνονται αντιληπτά ως πραγματικά σύμβολα. Οι ερευνητές επισημαίνουν πάντως ότι η αντίδραση του εγκεφάλου στα emoticon δεν είναι μια φυσική αντίδραση αλλά κάτι που μάθαμε από τη χρήση των emoticon τα τελευταία χρόνια.