Μια στις δέκα Ελληνίδες δέχονται ανεπιθύμητες σεξουαλικές προσεγγίσεις έως και βιασμό (5%) από προϊσταμένους η συναδέλφους τους στον χώρο εργασίας
Μια στις δέκα Ελληνίδες δέχονται ανεπιθύμητες σεξουαλικές προσεγγίσεις έως και βιασμό (5%) από προϊσταμένους η συναδέλφους τους στον χώρο εργασίας.
Επιπλέον, το 85% των εργαζομένων γυναικών στον ιδιωτικό τομέα που υφίστανται σεξουαλική παρενόχληση απολύονται ή παραιτούνται και στο δημόσιο τομέα μετατίθενται σε άλλο τμήμα, ενώ ο θύτης δεν υφίσταται καμιά επίπτωση.
Με αφορμή την ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου), η Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ θα πραγματοποιήσει στις 6 Μαρτίου εκδήλωση, με θέμα την ψυχοκοινωνική πραγματικότητα που βιώνει η εργαζόμενη που παρενοχλείται, τον ρόλο των φορέων για την καταπολέμηση του φαινομένου και τους μηχανισμούς για την αντιμετώπισή του.
Η εκδήλωση “Μη φοβάσαι, μίλα…” πραγματοποιείται με την υποστήριξη της γενικής γραμματείας Ισότητας των Φύλων.
Στο πλαίσιο σχετικής καμπάνιας του ΑΠΘ “Μηδενική ανοχή στη σεξουαλική παρενόχληση”, θα πραγματοποιηθεί, εξάλλου, σεμινάριο στις 7 Μαρτίου, σε συνεργασία με το δήμο Θεσσαλονίκης, το οποίο θα απευθύνεται όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης στο ΑΠΘ, μέλη ΔΕΠ που ασχολούνται με Σπουδές Φύλου, συμβούλους Σπουδών των Τμημάτων και μέλη Επιτροπών του πανεπιστημίου, καθώς και σε στελέχη και προϊσταμένους του δήμου.
Ανοχή, ο σημαντικότερος παράγοντας
Όπως σημειώνει η κλινική ψυχολόγος, ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, μέλος του Εθνικού Παρατηρητηρίου για την Βία κατά των Γυναικών στην Κοπεγχάγη και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής για τη Βία στη γενική γραμματεία Ισότητας Φύλων στην Ελλάδα, Λίμπυ Τατά Αρσέλ, ο σημαντικότερος παράγοντας για τη σεξουαλική παρενόχληση είναι η ανοχή του εργασιακού περιβάλλοντος.
Όσο πιο ανεκτικό είναι το συγκεκριμένο περιβάλλον στη σεξουαλική παρενόχληση, τόσο μεγαλύτερη είναι η εξάπλωσή της.
Σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες, το ποσοστό των εργαζομένων που υφίσταται σεξουαλική παρενόχληση διαφέρει στα διάφορα κράτη και κυμαίνεται από 85% των εργαζομένων σε πατριαρχικές κοινωνίες έως 20-40% στις βορειοευρωπαϊκές χώρες. Το 60-70% της σεξουαλικής παρενόχλησης προέρχεται από ανωτέρους και το 30% από συναδέλφους.
Ένα ποσοστό των γυναικών – περίπου 40%- υπομένουν την παρενόχληση σιωπηλά επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, ενώ το 44% των συναδέλφων έχει αντιληφθεί τη σεξουαλική παρενόχληση σε συνάδελφο, αλλά δεν αντιδρούν. Τα πιο πολλά θύματα φοβούνται να μιλήσουν στους συναδέλφους ή στην οικογένειά τους από φόβο ότι θα κατηγορηθούν ότι οι ίδιες το προκαλούν.
Μόνο το 8% των εργαζομένων γυναικών προσφεύγουν στα δικαστήρια, εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης στο δικαστικό σύστημα και της πολυδάπανης και μακρόχρονης διαδικασίας.
Μειωμένες οι καταγγελίες
Οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση αντιπροσώπευαν το 10% του συνόλου των αναφορών για θέματα διακρίσεων λόγω φύλου, και το 59% αυτών των καταγγελιών προήλθε από εργαζόμενες του ιδιωτικού τομέα.
Πάντως, σε σχέση με το 2010 οι σχετικές καταγγελίες παρουσίασαν ποσοστιαία μείωση της τάξεως του 2%. Η ουσιαστική διερεύνηση των περισσότερων από τις υποθέσεις αυτές δεν κατέστη δυνατή, είτε λόγω της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, είτε λόγω της ανάκλησης των αναφορών.
Η ίδια διευκρινίζει ότι οι περιπτώσεις ανακλήσεων οφείλονται κυρίως στην εργασιακή ανασφάλεια και την ψυχολογική αστάθεια, τις οποίες οι γυναίκες εργαζόμενες βιώνουν εντονότερα σήμερα λόγω της οικονομικής συγκυρίας, καθώς συνειδητοποιούν ότι ενδέχεται να υποστούν αντίποινα στην εργασία, να απολυθούν ή να ασκηθούν μηνύσεις σε βάρος τους.
Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις εργαζόμενων που επικαλούνται την παρενόχληση ως μέσο πίεσης για να ικανοποιηθούν άλλες οικονομικές αξιώσεις τους από τον εργοδότη, όπως καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών, αποζημιώσεις, και όταν αυτό επιτυγχάνεται, αποσύρουν την καταγγελία.
