Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μια ειδική ποικιλία του μαλάκιου αυτού με το χαρακτηριστικό προστατευτικό κέλυφος, θεωρείται εκλεκτό έδεσμα και τιμολογείται ανάλογα από τους καλοφαγάδες στα εστιατόρια. Η αναζήτησή του είναι δύσκολη-συχνά απαιτούνται 6-8 ώρες έρευνας για το ψάρεμα 1000 μαλακίων- αλλά και επικίνδυνη: ευδοκιμεί σε μια θαλάσσια περιοχή που συγκεντρώνει τους περισσότερους καρχαρίες ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στον κόσμο-τον Μεγάλο Νότιο Ωκεανό, στα ανοιχτά της αυστραλιανής ηπείρου…το αστείο είναι πως η τροφή αυτή δεν καταναλώνεται καν στη μακρινή χώρα-τα αλιεύματα εξάγονται στην Ασία όπου και εκτιμώνται ιδιαιτέρως.
Ο κάθε σάλιαγκας μπορεί να πουληθεί και 120 δολάρια στη λιανική αγορά ενώ ο ψαράς τους παίρνει 100 ευρώ για κάθε κιλό εμπορεύματος. Οι αλιευτικές άδειες περιορίζουν την αλόγιστη εκμετάλλευση της θαλάσσιας πανίδας αλλά οι σάλιαγκες εξακολουθούν να είναι επικερδείς: ακόμα και στα πλαίσια της αλίευσης 7,5 τόνων που τίθενται ως ανώτατο επιτρεπτό όριο από έναν αλιέα, είναι ζήτημα 50 ημερών η απόκτηση 1 εκατομμυρίου δολαρίων. Και φυσικά, όπου η αμοιβή είναι τόσο υψηλή, είναι αναλόγως και το ρίσκο….
