Ψάχνοντας λίγο βαθύτερα το θέμα της λίμνης της Βουλιαγμένης και την αδυναμία των ψαράδων της περιοχής να βγουν από την περιοχή της λίμνης για να μπορέσουν να ψαρέψουν και να εξασφαλίσουν τα προς το ζην βρήκαμε κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Ήρθαμε σε επαφή με κάποιους από τους ψαράδες τις περιοχής, που σημειωτέον φτάνουν τους 15, οι οποίοι θέλοντας να κρατήσουν την ανωνυμία τους μας αφηγήθηκαν τις δυσκολίες τους που οφείλονται στο ότι δεν ανοίγουν την έξοδο της λίμνης προς τον Κορινθιακό. Ναι τα όσα γράψαμε σε παλαιότερη ανάρτηση αληθεύουν, έστω κι αν κάποιοι θα εύχονταν να μην είναι αλήθεια.
Από πληροφορίες που αντλήσαμε τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από τη Δημοτική Πλειοψηφία το θέμα χρήζει ειδικής μεταχείρισης από τους αρμόδιους, αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να λυθεί.
Εδώ προκύπτει ότι η Λίμνη Βουλιαγμένης είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση καθώς για να γίνει οποιαδήποτε εργασία θα πρέπει να συνηγορήσουν τα 7 συναρμόδια υπουργεία, κάτι που μας θύμισε την περίπτωση της διάβρωσης στις Πηγές στο Λουτράκι όπου ύστερα από προσπάθεια του Αντιδημάρχου Γ. Δέδε το πρόβλημα της διάβρωσης είχε λυθεί.
Το πρόβλημα της Βουλιαγμένης επίσης λυνόταν τα προηγούμενα χρόνια, κάτι που επίσης δείχνει πολιτική βούληση των Δημοτικών ανδρών.
Ως επίλογο εκτός από το πρόβλημα που προξενείται στους ψαράδες θα θέλαμε να επισημάνουμε και τη σημαντικότητα της συγκοινωνίας των νερών του Κορινθιακού με αυτά της λίμνης, προκειμένου να μη βαλτώνουν τα νερά, άρα το θέμα έχει και οικολογική χροιά.
