Γιατί η Αθηνά Ωνάση πούλησε τον Σκορπιό

Η Αρένα του Διεθνούς Κέντρου Ιππασίας στο Γουέλινγκτον του Παλμ Μπιτς της Φλόριντα δεν είχε ποτέ γνωρίσει τέτοιο συνωστισμό στις κερκίδες της. Πάνω από 8.500 θεατές, στα μέσα Μαρτίου και μάλιστα για βραδινό γκραν πρι υπό το φως των προβολέων, ήταν σίγουρα μια μεγάλη έκπληξη για τους διοργανωτές.

Και ό,τι αρχίζει με έκπληξη επιφυλάσσει μια μεγαλύτερη. Στην άκρη του στίβου μια ψηλόλιγνη αμαζόνα ντυμένη στα μπλε και η ολόλευκη φοράδα της συνέθεταν ένα καλαίσθητο ντουέτο. Στα 45 δευτερόλεπτα που είχε στη διάθεσή της η αναβάτρια για να περάσει τη γραμμή εκκίνησης στην υπερπήδηση εμποδίων, ανέκφραστη, με μελαγχολικό βλέμμα, δίχως απότομες κινήσεις αλλά με απόλυτη ηρεμία, ψιθύριζε λέξεις με κατευναστική χροιά, τιθασεύοντας τους φόβους του περήφανου ζώου της. Οταν λίγα λεπτά αργότερα ολοκλήρωσε, ανέλπιστα, μια άψογη διαδρομή, οδήγησε το όλο χάρη και αρχοντιά άλογό της προς τους κριτές και το κοινό χαιρετώντας τους ευγενικά. Το χειροκρότημα από τις κερκίδες αμήχανο στην αρχή, βροντερό κατόπιν, ερχόταν για να δικαιώσει ό,τι έμοιαζε μερικές ώρες πριν, τουλάχιστον, απρόσμενο. Η Αθηνά Ωνάση Ντε Μιράντα και ο ίππος της «Καμίλ Ζ» κατέλαβαν την τρίτη θέση ανάμεσα σε 36 συμμετέχοντες. Μια καθυστερημένη επιτυχία για μια αμαζόνα που ξαναβρήκε τις δυνάμεις της μετά τον προ τετραμήνου τραυματισμό της από πτώση. Και κυρίως μια επαλήθευση των προσδοκιών της που έμοιαζαν να έχουν εναποθέσει μια πολυπόθητη διεθνή διάκριση στις ελληνικές καλένδες.

Της αρκούσε ωστόσο αυτή η επίδοση, η πρώτη σημαντική μετά από δύο ετών αγώνες σε όλο τον πλανήτη, για να «πετάξει» 130 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, ανεβαίνοντας από την 343η στη 213η θέση. Κυρίως, όμως, αυτή η αναγνώριση έφτασε για να επαινέσει, σχεδόν, την ακλόνητη πεποίθησή της ότι δεν είναι μια ακόμη φιλότιμη αλλά μέτρια ιππεύτρια στη σκιά του επαγγελματία συζύγου της Ντόντα, αναγνωρισμένου αναβάτη ολυμπιακών προδιαγραφών. Δεν είχε, εξάλλου, ενδώσει ποτέ στον πειρασμό του αυτοοικτιρμού όταν τη χλεύαζαν ότι δεν μπορούσε να κερδίσει ούτε συνοικιακό αγώνα ακόμα κι αν ίππευε μόνη της χωρίς αντίπαλο. Το πάλεψε, ωστόσο, σκληρά επί μια δεκαετία για να τελεσφορήσει στα 27 της με ένα μικρό σχετικά έπαθλο η επιμονή, για άλλους η μονομανία, της με την ιππασία. Και σε αυτό το διάστημα πέρα από κόπους, ιδρώτα και δάκρυα σπατάλησε και συνεχίζει να ξοδεύει πολλά εκατομμύρια.

«Η Αθηνά δεν μιλάει για κανένα άλλο θέμα πέρα από τα άλογα. Τα άλογα είναι το πάθος που διαπερνά όλη της τη ζωή», λέει ειδικός αναλυτής των ιππικών αγώνων που έχει παρακολουθήσει από κοντά τις επιδόσεις της στους διεθνείς αγώνες. Φαίνεται πως ένα νέο κορίτσι με ενδιάθετη κλίση προς την ηρεμία και την αναζήτηση απομόνωσης, που παροξύνθηκε από το «καταραμένο» γενεαλογικό της δέντρο, ανακάλυψε τον επίγειο παράδεισο κοντά στις φάρμες των αλόγων ή τις αρένες των τουρνουά ιππασίας και όχι σε ένα κατάφυτο νησί όπως ο Σκορπιός. Και προκειμένου να συντηρήσει τον πρώτο, εκποιεί τον δεύτερο. Εντούτοις, ως κληρονόμος, η Αθηνά εικάζεται ότι αποκόμισε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, το οποίο, σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, άγγιζε τα 800 εκατ. δολάρια.

Ο θάνατος της Χριστίνας

Οταν ενηλικιώθηκε, τον Ιανουάριο του 2003, κληρονόμησε τη μητέρα της Χριστίνα, της οποίας η περιουσία συνίστατο από όσα της είχε αφήσει η δική της μητέρα Τίνα Λιβανού, καθώς και από το ήμισυ της περιουσίας του πατέρα της Αριστοτέλη Ωνάση. Το υπόλοιπο μισό, για την ακρίβεια το 45% της περιουσίας του Ωνάση, ανήκε στο Ιδρυμα «Αλέξανδρος Ωνάσης», ενώ τη διαχείριση και των δύο μεριδίων είχαν αναλάβει οι διαχειριστές του Ιδρύματος, σύμφωνα με την αρχική επιθυμία του Ωνάση αλλά και της ίδιας της Χριστίνας. Την παραμονή, πριν η 38χρονη Χριστίνα πεθάνει εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου του 1988 στο Μπουένος Αϊρες από έμφραγμα, όπως δηλώθηκε επίσημα, περίμενε το παιδί της να φτάσει από το Παρίσι. Η μικρή Αθηνά είχε ωτίτιδα και οι γιατροί τής συνέστησαν να καθυστερήσει την άφιξη κατά μία ημέρα ώστε να μη χειροτερέψει κατά την πτήση.

Εκτοτε η κόρη δεν ξανάδε ζωντανή τη μητέρα της. Το τρίχρονο ορφανό σε εκείνη την ευαίσθητη ηλικία δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της τραγωδίας και την έλλειψη μητρικής στοργής, που θα επακολουθούσε έστω από μια συναισθηματικά ασταθή μάνα. Από την ημέρα που γεννήθηκε στο αμερικανικό νοσοκομείο του Παρισιού, το Neuilly sur-Seine, η Αθηνά-Ελένη όπως τη βάπτισαν, μετακινούνταν ανάμεσα σε Παρίσι, Φοντενεμπλό, Νότια Γαλλία και Ελβετία όπου βρίσκονταν τα σπίτια της μητέρας της. Από τον θάνατο της Χριστίνας και μετά απέκτησε σταθερή διαμονή στο χωριό Lussy-sur-Morges κοντά στη Λοζάνη. Εκεί, στο σπίτι του πατέρα της Τιερί Ρουσέλ, ο οποίος είχε πάρει διαζύγιο από τη μητέρα της έναν χρόνο πριν, απέκτησε καινούρια οικογένεια και ανατράφηκε χάρη στην καλοσύνη μιας ξένης. Της Σουηδέζας πρώην μοντέλου Μαριάν Λαντχάγκε γνωστής ως «Γκάμπι», σταθερής συντρόφου του πατέρα της από το 1974, 10 χρόνια πριν ο Ρουσέλ παντρευτεί τη Χριστίνα, μαζί με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά.

Ο ρόλος του Ρουσέλ

Παράλληλα συνεχίζονταν οι σφοδρές δικαστικές διενέξεις του Ρουσέλ με το Ιδρυμα Ωνάση, το οποίο προσπαθούσε να αποτρέψει την αλόγιστη σπατάλη του Ρουσέλ και να του επισημάνει τις επιπτώσεις ως προς τη μη ελληνική διαπαιδαγώγηση της μόνης επιζώσας απογόνου του Ελληνα μεγιστάνα. Ο κόμπος, όμως, είχε φτάσει στο χτένι, με τις πασπαλισμένες με φθόνο και μνησικακία διχόνοιες να γίνονται αξεπέραστες. Αποκορύφωμα, η δήλωση της 14χρονης τότε Αθηνάς στην Ελβετική Αρχή Ανηλίκων το 1999, περί της «απέχθειας για οτιδήποτε ελληνικό». Δήλωση που αποδόθηκε στο επιμελημένο «δασκάλεμα» του πατέρα της και η οποία οδήγησε το ελβετικό δικαστήριο να αναθέσει τη διαχείριση της περιουσίας της Αθηνάς στο γραφείο ορκωτών λογιστών της Λουκέρνης, KPMG Fides, έως ότου εκείνη συμπληρώσει τα 18 χρόνια της. Ωστόσο το ενοχλητικά περιφρονητικό, αν όχι προσβλητικό, σχόλιο της Αθηνάς για την Ελλάδα ουδέποτε αναιρέθηκε, αποσύρθηκε ή επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί λόγω του μικρού, ανώριμου και ανεύθυνου της τότε ηλικίας της από την ίδια, εκφράζοντας έστω μια υποτυπώδη συγγνώμη στους συμπατριώτες της μητέρας της και του παππού της. Προηγουμένως, όμως, είχε βιώσει μια οδυνηρή εμπειρία από την πρώτη σύντομη και μοναδική έως σήμερα επίσκεψή της στη χώρα. Στα 13 της, το 1998, βρέθηκε στον Σκορπιό για το μνημόσυνο των δέκα χρόνων από τον θάνατο της μητέρας της Χριστίνας. Και κυριολεκτικά φρίκαρε.

Δεν ήταν μόνο ότι για την ίδια ο Σκορπιός δεν αποτελούσε το παραμυθένιο νησί των ανέμελων παιδικών χρόνων της μάνας της, αλλά το νεκροταφείο που φιλοξενούσε τον τάφο της, ήταν και η έξαλλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα που σκηνοθετούσε ο πατέρας της για τον εξωραϊσμό των δικών του επιδιώξεων. Το ότι η Αθηνά έμπηξε γοερά τα κλάματα χύνοντας μαύρο δάκρυ δεν ήταν από συγκίνηση αλλά από συσπάσεις αποτροπιασμού μπροστά στον φόβο για τους «κακούς Ελληνες» που τεχνηέντως της είχε εμφυσήσει ο πατέρας της. Ομως, ακόμα χειρότερα, διαπίστωνε ότι το στομάχι της ανακατευόταν όταν το παλιό και γερασμένο υπηρετικό προσωπικό του Αριστοτέλη την πίεζε ασφυκτικά σε κάθε ευκαιρία να δοκιμάσει το μελιτζανάκι, να τσιμπήσει το χταποδάκι, να γευτεί το ουζάκι που «πάντα προτιμούσε ο παππούς της». Χώρια το αδιάκοπο κυνηγητό από τις ορδές των παπαράτσι που την έκαναν να νιώθει σαν καταζητούμενη. Από εκείνη τη στιγμή το άνυδρο νησί του Ιονίου, που αγόρασε ο Ωνάσης το 1963 και μετέτρεψε σε έναν κατάφυτο κήπο, είχε κιόλας διαγραφεί από τη μνήμη της. Και προσεχώς από την ιδιοκτησία της. Η απουσία κάθε επαφής της Αθηνάς με καθετί το ελληνικό, από τη γλώσσα και τη νοοτροπία έως τις εκδηλωτικές συμπεριφορές, θα ήταν τουλάχιστον μια απροσχημάτιστη δικαιολογία για την αποκοπή της από την Ελλάδα. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για διακοπή οποιασδήποτε σχέσης με ό,τι θυμίζει το παρελθόν. Η πολυτάραχη ζωή του πάμπλουτου παππού της λεηλατήθηκε ανελέητα από οδύνες και τραγωδίες. Το ατροφικό «εγώ» της γιαγιάς της την έσπρωξε σε γάμο με τον άντρα της αδελφής της. Η ανασφάλεια της μάνας την οδήγησε σε αλλεπάλληλες ερωτικές σχέσεις και τέσσερις γάμους χωρίς να γνωρίσει καν ψήγματα ευτυχίας.

Στον ίσκιο του πατέρα της δεν αναγνώριζε κανένα θετικό πρότυπο ανθρώπου όταν την καθοδηγούσε να απαλείψει σε δικαστήρια του Παρισιού τη λέξη «Ωνάσης» από το επίθετό της. Κάτι παρωχημένο και σάπιο ένιωθε να την περιτριγυρίζει, συνδυασμένο με την ένταση από δίκες, κόντρες, διαμάχες, επιβουλές, νύξεις και καταναγκασμούς. Ολα αυτά τα δυσάρεστα με παρονομαστή τις διαφορετικές κουλτούρες που είχε βιώσει συνέθεσαν και ολοκλήρωσαν τον χαρακτήρα της. Και έριξε κάθε γέφυρα με το αβυσσαλέο χθες που κινδύνευε να τη σημαδέψει προτού την καταβροχθίσει. Γι’ αυτό και έφυγε από το σπίτι του πατέρα της διακόπτοντας κάθε σχέση μαζί του. Δεν πάτησε καν το πόδι της στην κηδεία της αγαπημένης αδελφής του παππού της, Καλλιρρόης Πατρονικόλα, της μοναδικής συγγενούς που της είχε απομείνει από την οικογένεια της μητέρας της. Απαξίωσε ακόμα να απαντήσει στη θερμή επιστολή του Ιδρύματος Ωνάση να παραβρεθεί στην εκδήλωση παρουσίασης των κειμηλίων του παππού της. Αρνήθηκε τέλος να δεχτεί τη φίλη της μάνας της, στο σπίτι της οποίας στην Αργεντινή βρήκαν τη Χριστίνα πεθαμένη. Χώρια που αγνόησε επιδεικτικά την εναρμόνιση του καταστατικού του Ιδρύματος Ωνάση με τη διαθήκη του Ελληνα μεγιστάνα, διά της οποίας την καλούσαν να αναλάβει ισοβίως την προεδρία του, εφόσον είχε τη «βούληση» να εργαστεί για τους σκοπούς και τα συμφέροντα του Ιδρύματος, καθώς και την «ικανότητα» να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις λειτουργίας και διοίκησής του. Μακριά από παρωχημένους εφιάλτες, οι έγνοιές της είχαν πλέον προσανατολιστεί προς άλλες κατευθύνσεις.

Οταν ενηλικιώθηκε η Αθηνά, το 2003, μεταβίβασε με πλήρη αφέλεια (;) αλλά και καλή προαίρεση σε ένα τραστ υπέρ του πατέρα της όλη την κληρονομιά της περιουσίας της. Ηδη είχε γνωρίσει, γοητευτεί αρχικά και κατόπιν ερωτευτεί τον Βραζιλιάνο ιππέα και κάτοχο δύο χάλκινων μεταλλείων από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και του Σίδνεϊ Αλβάρο ντε Μιράντα Νέτο, γνωστού ως Ντόντα. Ο Τιερί Ρουσέλ αντιδρούσε στον δεσμό της με τον Ντόντα, αφού μία εβδομάδα πριν από την ενηλικίωσή της οι δύο ερωτευμένοι την είχαν κοπανήσει προς άγνωστη κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα ανησυχούσε για τον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει στα περιουσιακά ένας άγνωστος τριαντάχρονος που διατηρούσε σχέση και είχε αποκτήσει ένα παιδί με τη «Σίντι Κρόφορντ της Βραζιλίας», την εκρηκτική μοντέλα Σιμπέλε Ντόρσα. Οι ανησυχίες του καθησυχάστηκαν μόλις ανέλαβε πρόεδρος του τραστ και ατάραχος πλέον δημιούργησε ένα καταπίστευμα υπέρ της Αθηνάς από το οποίο εκείνη θα έπαιρνε μερικές χιλιάδες δολάρια τον μήνα, ενώ για οτιδήποτε έξτρα θα ζητούσε την άδεια της επιτροπής διαχείρισης. Σύντομα συνέβη αυτό που μυχίως απευχόταν ο Ρουσέλ. Η κόρη του ζήτησε για ένα άλογο που θα δώριζε στον Ντόντα 50.000 δολάρια. Τα χρήματα εκταμιεύτηκαν αμέσως. Αργότερα η Αθηνά, λες και έπαιζε με τα νεύρα του πατέρα της, ζήτησε πολλαπλάσια χρήματα για ένα ακόμα άλογο, τα οποία της δόθηκαν και πάλι. Την τρίτη φορά τής απάντησαν ότι το μηνιαίο της εισόδημα είχε εξαντληθεί. Αποφάσισε τότε να στραφεί δικαστικά εναντίον του. Η υπόθεση ωστόσο έληξε με εξωδικαστικό συμβιβασμό και κόστισε, όπως λέγεται, στις δύο πλευρές πάνω από 30 εκατ. ευρώ σε δικηγορικά έξοδα.

Η φτωχή Ωνάση

Προφανώς η Αθηνά δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο να θεωρηθεί το φτωχό κορίτσι που εκποιεί τα ασημικά της οικογένειάς του για να επιβιώσει. Δεν είναι, όμως, και η «χρυσή δισεκατομ-μυριούχος κληρονόμος» που επιμένουν να τονίζουν σε κάθε ευκαιρία τα Μέσα που έκθαμβα παρατηρούν τις γεμάτες αίγλη δραστηριότητες του παγκόσμιου τζετ σετ. Η αλήθεια είναι ότι η Αθηνά ποτέ της δεν ήταν δισεκατομμυριούχος. Αλλωστε, ούτε οι διεθνείς οίκοι εκτίμησης των μεγάλων περιουσιών τη συμπεριλαμβάνουν στους 1.000 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια) του πλανήτη. Λέγεται, μάλιστα, ότι μόλις πριν ενηλικιωθεί διεθνής κοσμική κυρία που ειδικεύεται με το αζημίωτο στο φανταχτερό matchmaking, κοινώς συνοικέσιο, προσπάθησε εκ μέρους μεγάλης οικογένειας μεγιστάνων του Λονδίνου να διερευνήσει το μέγεθος της πιθανής προίκας της. Οι αριθμοί μάλλον δεν την ενθουσίασαν, ως εκ τούτου απέσυρε διακριτικά το ενδιαφέρον της, προσεγγίζοντας άλλη πολύφερνη νύφη από το μπουκέτο της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ.

250-300 εκατ. δολάρια

Η υποχώρηση του Ρουσέλ προφανώς έγινε με το αζημίωτο και συνοδεύτηκε με την είσπραξη περί των 120 εκατ. δολαρίων, ενώ μόνο ο φόρος κληρονομιάς υπολογίζεται ότι ανήλθε γύρω στα 35 εκατ. δολάρια. Αν στη σούμα αυτή συνυπολογιστούν οι προκαταβολές και τα δάνεια που είχε λάβει ο Ρουσέλ εν αναμονή του περάσματος της κληρονομιάς της Χριστίνας στην κόρη τους, και τα οποία μάλλον γράφτηκαν κάτω από το χιόνι, είναι αμφίβολο το τι απέμεινε στην κατά τα άλλα «χρυσή» κληρονόμο. Οικονομικοί εκτιμητές που παρακολουθούν τις αυξομειώσεις στις περιουσίες των ανά την υφήλιο πλουσίων συμπεραίνουν ότι από την υποτιθέμενη αρχική περιουσία που άγγιζε τα 800 εκατ. δολάρια -κατ’ άλλους τα 2,1 δισ.- της Αθηνάς σήμερα έχει απομείνει κάτι ανάμεσα στα 250 και 300 εκατ., δεδομένης της κρίσης αξιών που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Εξαιτίας, μάλιστα, της τυπικά συντηρητικής επενδυτικής δραστηριότητας του τραστ του οποίου προΐσταται πια η Αθηνά, τονίζουν ότι η εκποίηση ακινήτων στην οποία προβαίνει έχει λιγότερο να κάνει με τη συναισθηματική ρήξη της ιδιοκτήτριας με αυτά, και περισσότερο με την ανάγκη ρευστότητας. Ηδη έχει πωληθεί το ιστορικής αξίας εξαίσιο ρετιρέ στην Αvenue Foch του Παρισιού, στο οποίο είχε μείνει ο Ωνάσης με την Κάλλας, όπως και η βίλα Cristal της Χριστίνας στο Σεν Μόριτς της Ελβετίας, στα 18 δωμάτια της οποίας η Αθηνά έκανε τα πρώτα της βήματα. Παράλληλα έχουν πωληθεί τα πολύτιμα κοσμήματα, καθώς και η συλλογή ιμπρεσιονιστών ζωγράφων της μητέρας της.

Ωστόσο, πέρα από την εξωτική βίλα στην Ιμπιζα διατηρεί την αξίας 8,6 εκατ. δολαρίων έπαυλη των 980 τ.μ. με πάρκινγκ για 15 αυτοκίνητα στο Σάο Πάολο με θέα στο πάρκο Ibirapuera, το σπίτι στο Fleurus κοντά στις Βρυξέλλες και το νεοαποκτηθέν οίκημα του Oud-Turnhout της Φλάνδρας δίπλα στην Αμβέρσα που αγοράστηκε από έναν βαρόνο των πετρελαίων αντί 2,4 εκατ. δολαρίων για να βρίσκεται κοντά στο προπονητικό ιππικό κέντρο AD Sport Horses που κατέχει -άγνωστο αν είναι συνδικαιούχος ο σύζυγός της- στοValkenswaard της Ολλανδίας. Τα οικονομικά στοιχεία και οι στρυφνοί αριθμοί δεν απασχόλησαν ποτέ αυτοπροσώπως την ίδια την Αθηνά που στις 3 Δεκεμβρίου του 2005 παντρεύτηκε τον Ντόντα στο Ιδρυμα «Μαρία Λουίζα και Οσκαρ Αμερικάνο» στην αριστοκρατική περιοχή Μορούμπι του Σάο Πάολο. Η τελετή ήταν αντάξια της αίγλης μιας μοναδικής κληρονόμου του Αριστοτέλη Ωνάση. Πάνω από 750 καλεσμένοι, οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι VIPs και φίλοι του ζευγαριού από την παγκόσμια ιππική κοινότητα, κατανάλωσαν χίλια μπουκάλια εκλεκτής σαμπάνιας ευχόμενοι στο ζευγάρι βίο ανθόσπαρτο. Το γαμήλιο ζεύγος που είχε αποφασίσει να μη δημοσιεύσει φωτογραφίες του γάμου, μετά από ένα διόλου κολακευτικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ σχετικά με τον θάνατο της Χριστίνας μερικές ημέρες πριν, δεν δέχθηκε δώρα ζητώντας από τους καλεσμένους να καταθέσουν όσα χρήματα προορίζονταν γι’ αυτά σε λογαριασμούς για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αξιοσημείωτη ήταν η απουσία από την τελετή του πατέρα της και της Γκάμπι, οι οποίοι λέγεται ότι δεν έλαβαν καν προσκλητήριο για το ευτυχές γεγονός, σε αντίθεση με την ετεροθαλή αδελφή της νύφης Σαντρίν Ρουσέλ που παραβρέθηκε.

Τεράστια έξοδα

Η Αθηνά θεωρείται δισεκατομμυριούχος, αν και οικονομικοί αναλυτές επιβεβαιώνουν ότι υπολείπεται αρκετά από το να χαρακτηρίζεται περίλαμπρη δισεκατομμυριούχος. Σαφώς και δεν απειλείται από τον κίνδυνο να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στα τρέχοντα έξοδά της, ωστόσο οι μελλοντικές της προοπτικές δεν φαντάζουν ενθαρρυντικές. Το σπορ στο οποίο μετά μανίας επιδίδεται είναι πολύ ακριβό έως εξοντωτικά κοστοβόρο ακόμα και για Σαουδάραβες πρίγκιπες. Οπως εκτιμούν οι ίδιοι αναλυτές, η συντήρηση, η εκτροφή, η εκγύμναση, η περίθαλψη, η προπόνηση και οι πολλές μεταφορές μέσα σε μια σεζόν από τη μια ήπειρο στην άλλη των 15 περίπου έξοχων αλόγων ιππασίας που διαθέτει κοστίζουν περίπου 6-7 εκατ. δολάρια τον χρόνο. Τίμημα που δεν καλύπτεται με τα εκάστοτε έπαθλα που κερδίζει στους αγώνες ο Ντόντα. Χώρια η δαπάνη της σταδιακής ανανέωσης των στάβλων με νέα άλογα υπερπήδησης εμποδίων. Αν συμπεριληφθούν σε αυτά τα έξοδα για τις συντηρήσεις των διαφόρων σπιτιών της και το στυλ διαβίωσης του ζευγαριού, το συνολικό ετήσιο κόστος φαίνεται να υπερβαίνει τα 10 εκατ. Με μολύβι και χαρτί αυτό το νούμερο απαιτεί τουλάχιστον μια αποδοτική περιουσία ύψους 500-600 εκατ. δολάρια. Ποσό που απ’ ό,τι φαίνεται η Αθηνά στις παρούσες συνθήκες δεν έχει. Αναπόφευκτα, η εκποίηση ιδιόκτητων περιουσιακών στοιχείων από το χαρτοφυλάκιο της κληρονομιάς της, τα οποία τη στοιχειώνουν με αρνητική ενέργεια και εξαγνιστικά σχεδόν την απελευθερώνουν, της προσφέρει την απαραίτητη ρευστότητα για την οικονομικά βολική συνέχιση του «μεγαλεπήβολου» έργου της. Ο Σκορπιός δεν ήταν τόπος διαφυγής και αναψυχής για την ίδια, ούτε αποτελεί σύμβολο ενός πλούτου και μιας δύναμης που δεν τη νοιάζει ούτε και θέλει. Απλώς ξελασπώνει προσωρινά πουλώντας κάτι που δεν χρειάζεται. Καμιά εθνική πανωλεθρία ή οπισθοχώρηση κύρους. Από το να κατέληγε το νησάκι λόγω της δικλίδας στη διαθήκη του Σμυρνιού Κροίσου σε δημοτική κατασκήνωση, καλύτερα σε επενδυτές, έστω Ρώσους ολιγάρχες, που με το ξέφρενα υπερπολυτελές lifestyle τους πιθανόν να αναβαθμίσουν την περιοχή και τη ζωή των κατοίκων του. Και ίσως άθελά της η Αθηνά, για να αγοράζει πέταλα και σανό για τα άτια της, να ευεργετήσει έναν τόπο που όσο κι αν επιμελημένα το κρύβει, για λόγους απόδρασης από τη νεύρωση, πραγματικά απεχθάνεται.

Οι επενδύσεις του Ρουσέλ

Κοντά στη μητριά της και τα ετεροθαλή

αδέλφια της εκτιμάται ότι βρήκε θαλπωρή, ενθάρρυνση και σταθερότητα που

πιθανότατα δεν θα κατάφερνε να της προσφέρει η επιβαρημένη ψυχολογικά

και σωματικά από φαρμακευτικές καταχρήσεις διαιτητικών χαπιών βιολογική

της μητέρα. Ωστόσο επιχειρηματικά ο πατέρας της εγγονής του Ωνάση είχε

τη φήμη ενός αντεστραμμένου Μίδα, την οποία και επιβεβαίωσε με ολέθριο

τρόπο. Επενδύσεις ξυλείας στη Δυτική Αφρική που πήγαν άπατες, κατασκευές

κατοικιών στην Αλγερία οι οποίες πήγαν για φούντο αναγκάζοντας τις

εγχώριες αρχές να τον κυνηγήσουν, καλλιέργειες οικολογικών προϊόντων

στην Πορτογαλία με τις σοδειές να σαπίζουν στα χωράφια – ο άνθρωπος

έκανε άμμο και χαλίκι ό,τι χρυσό ακουμπούσε το χέρι του. Εξαιρείται από