Λουτράκι: Απαράδεκτος οδηγός πήγε να πατήσει κόσμο εν ώρα εκδήλωσης! [Video]

Υπάρχει η κλασική αγένεια, του στιλ να καθίσω για παράδειγμα στην μοναδική καρέκλα και να αφήσω έναν μεγαλύτερο ή μια κυρία να είναι όρθια. Υπάρχει η αγένεια του στιλ να πετάς τα σκουπίδια σου στο δρόμο και να μην σ’ ενδιαφέρει που λερώνεις. Υπάρχει όμως η υπέρτατη, επικίνδυνη αγένεια όπου το θράσος συνορεύει με την ηλιθιότητα και την πλήρη άνγοια των συνεπειών, είτε… την πλήρη αδιαφορία για τους άλλους και τις συνέπειες των πράξεών σου. Ένα τέτοιο παράδειγμα είδαμε σήμερα και μείναμε με το στόμα ανοιχτό! Ένας άντρας (κύριο δυσκολευόμαστε να τον πούμε) οδηγούσε την αυτοκινητάρα του στο παραλιακό μέτωπο Λουτρακίου, ναι, στην γνωστή πλέον νέα παραλία Λουτρακίου. Δεν μπορεί να μην έβλεπε τον κόσμο που πάει να πατήσει, δεν μπορεί να μην άκουγε τον παρουσιαστή του φεστιβάλ στα ηχεία που υποδήλωνε ότι κάτι συμβαίνει. Γιατί αν δεν τα πρόσεξε όλα αυτά είναι ακόμα πιο επικίνδυνο να πιάνει τιμόνι …. κι όποιον πάρει ο Χάρος. Την ώρα της εκδήλωσης Taste of Loutraki που είχε παιδιά, ηλικιωμένους ακόμα και άτομα με ειδικές ανάγκες που μαγείρευαν για να κεράσουν τον κόσμο, που είχε ευτυχισμένους, χαλαρούς επισκέπτες που ένιωθαν άνετα και ασφαλείς σε έναν δρόμο που προφανώς απαγορεύεται να έχουν πρόσβαση τα αυτοκίνητα. Ο οδηγός λοιπόν πήγαινε σαν τανκ καταπάνω στον κόσμο αδιαφορώντας για το αν απειλεί τη σωματική ακεραιότητα των άλλων και έχοντας στόχο να φτάσει στον προορισμό του, τώρα κάτι ανθρωπάκια εκεί που ίσως να πήρε το μάτι του θα κάνουν πιο πέρα και θα περάσω, υποθέτουμε ότι σκέφτηκε. Του φωνάξαμε: “που πας; Δεν περνάς”. Δεν πτοήθηκε, συνέχισε πεισματικά, ώσπου συνειδητοποίησε ότι όντως δεν περνάει, αλλιώς θα προχωρούσε. Έκανε με την ίδια επικινδυνότητα αναστροφή και έφυγε σαν κύριος. Γιατί το γράφω όμως; Δεν ξέρω. Για να πω ότι πρέπει να ντρέπεται; Ντρέπομαι να το πω κι εγώ η ίδια που το γράφω. Το προφανές να πω; Να τον αναφέρω ως παράδειγμα προς αποφυγή; Ίσως αυτό. Να θυμίσω ότι ο καθένας από μας φέρνει στην κοινωνία ένα κομμάτι του εαυτού του και καλό είναι αυτό το κομμάτι να μην είναι επικίνδυνη αγένεια; Ίσως γι’ αυτό το γράφω. Δεν λέω όλοι κάνουμε λάθη, αλλά εδώ μαθαίνω ότι αυτή η συμπεριφορά είναι συνήθεια του εν λόγω οδηγού και οδηγεί κατ’ εξακολούθηση στον παραλιακό πεζόδρομο . Άρα δεν είναι λάθος, είναι η νοοτροπία του να κοιτάει κάποιος την πάρτη του. Έτσι λειτουργεί η κοινωνία, θα μου πείτε. Δεν θέλουμε όμως να λειτουργεί έτσι. Δεν πρέπει. Δεν έχουμε περιθώριο να γινόμαστε απάνθρωποι. Αρκετά χειροτερεύουν τα πράγματα γύρω μας, αρκετά αλλάζουν, ας κρατάμε ότι μας δένει με το ουσιαστικό και το αληθινά καλό. Μοιάζει με κήρυγμα; Ίσως. Δεν είχα την πρόθεση να το παίξω ηθικολόγος, όμως αυτό νιώθω.