Ημέρα της ποίησης σήμερα, ας σας κεράσω ένα από τα ποιήματα μου

Μόλις άνοιξα τα μάτια

Μόλις άνοιξα τα μάτια

ψηλαφίζω με το βλέμμα τις σκιές

όλα άγνωστα και άδεια

λες και άλλος ζούσε στο δικό μου χθες,

σκόνη μες την υγρασία

λόγια δίχως σημασία

συλλαβίζω

μόλις άνοιξα τα μάτια

ψάχνω κάτι που να το αναγνωρίζω

Αν είσαι εδώ μα δεν μιλάς

Βοήθα εμένα και εμάς

Να βρούμε άκρη

Γίνε σημείο αναφοράς

Που προσδιορίζει μονομιάς

Ο ,τι υπάρχει

Θα περιμένω να μου πεις

Πως μ’ αγαπάς όσο κανείς

Χωρίς δεσμεύσεις

Κι αν η σιωπή είναι χρυσός

Ας τη θυσιάσουμε απλώς

Με δύο λέξεις

Μόλις άνοιξα τα μάτια

ένα σύννεφο σβησμένο οι μορφές

της ζωής μου τα κομμάτια

κάποιος ένωσε, μα μπέρδεψε στιγμές

κουρασμένες βλεφαρίδες

δίχως νόημα ελπίδες

αντικρίζω

μόλις άνοιξα τα μάτια

και ζητώ μονάχα ένα: να τα κλείσω

Ελίνα Φανίδου