6 όργανα του σώματός σας που η ιατρική ισχυρίζεται ότι είναι άχρηστα……

Η ανεπάρκεια του ιατρικού επαγγέλματος διαθέτει το χαρακτηριστικό γνώρισμα της…καθαρής άγνοιας για το ανθρώπινο σώμα. Αυτό προκύπτει από τον συνδυασμό της θεσμικής εκπαίδευσης (η οποία στη συνέχεια κάνει άλματα πάνω στο συγκεκριμένο πεδίο γνώσης), των ιατρείων, ακόμα και των συνεδρίων και της περαιτέρω κατάρτισης με σκοπό να ενισχυθεί αυτή η εκπαίδευση και να αποκτήσουν οι γιατροί σοφία μέσω της πρακτικής εξάσκησης του επαγγέλματός τους.

Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο με τέλειο τρόπο. Οποιαδήποτε συμβουλή που προέρχεται από κάποιον που προσπαθεί να σας πείσει ότι ένα μέρος του σώματός σας είναι περιττό ή άχρηστο, δεν έχει θέση σε κανένα επάγγελμα υγείας, πόσο μάλλον στον ιατρικό τομέα. Παρακάτω περιγράφονται 6 μέρη του σώματος που οι γιατροί θεωρούν λανθασμένα ότι είναι άχρηστα.

Το πιο συνηθισμένο επιχείρημά τους είναι ότι λόγω της πολυπλοκότητας του σώματός μας, ορισμένα όργανα και μέρη έχουν γίνει με την πάροδο του χρόνου λιγότερο απαραίτητα και δεν είναι αναγκαία για την επιβίωση. Ωστόσο, η επιβίωση και η ποιότητα ζωής είναι δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες.

1. Αμυγδαλές

Ιατρικός ισχυρισμός: Σύμφωνα με τους γιατρούς, οι αμυγδαλές προκαλούν προβλήματα στους ανθρώπους, διότι έχουν την τάση να μολύνονται και να πρήζονται. Οι γιατροί συστήνουν αμυγδαλεκτομή εδώ και δεκαετίες σε άτομα με υποτροπιάζοντα πονόλαιμο. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση προκειμένου να απαλλαγείτε από αυτές!

Η αλήθεια: Οι ειδικοί γνωρίζουν πλέον ότι αυτή η διαδικασία επιβαρύνει το ανοσοποιητικό σύστημα και επισκιάζει οποιοδήποτε βραχυπρόθεσμο όφελος.

Το χρόνιο οίδημα των αμυγδαλών αντιμετωπίζεται καλύτερα μειώνοντας την κατανάλωση ζάχαρης και υιοθετώντας μια διατροφή με ελάχιστα επεξεργασμένες τροφές και πλούσια σε φρέσκα λαχανικά. Επίσης, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα με άφθονη ξεκούραση, άσκηση, έκθεση στο ηλιακό φως και καθαρό αέρα.

Παλαιότερες έρευνες από το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο των ΗΠΑ έδειξαν ότι η αφαίρεση των αμυγδαλών και των αδενοειδών εκβλαστήσεων είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της κινητικής δραστηριότητας και την αύξηση του σωματικού βάρους.

Σε μια άλλη μελέτη στην οποία συμμετείχαν 300 παιδιά ηλικίας από 2 ως 8 ετών και στα οποία οι γιατροί είχαν συστήσει αφαίρεση των αμυγδαλών, διαπιστώθηκε ότι όσα τελικά απέφυγαν τη χειρουργική επέμβαση είχαν λιγότερες ετήσιες επισκέψεις σε γιατρούς καθώς και μικρότερες ιατρικές δαπάνες λόγω πυρετού και λοιμώξεων του λαιμού.

Μια πρόσφατη μελέτη απέδειξε ότι στις ανθρώπινες αμυγδαλές μπορεί να αναπτυχθεί ένα σημαντικό είδος κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα κύτταρα αυτά, που ονομάζονται Τ λεμφοκύτταρα ή Τ κύτταρα, αναπτύσσονται μόνο στον θύμο αδένα, ένα όργανο του ανοσοποιητικού συστήματος που βρίσκεται κοντά στην καρδιά.

2. Αδενοειδείς εκβλαστήσεις

Ιατρικός ισχυρισμός: Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις παρέχουν μόνο ισχυρή άμυνα εναντίον των βακτηρίων που εισπνέονται. Καθώς μεγαλώνουμε, οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις συρρικνώνονται, γεγονός το οποίο τις καθιστά άχρηστες. Χρήσιμες είναι μόνο στα παιδιά. Οι γιατροί γενικά συστήνουν την αφαίρεσή τους στα παιδιά σε περίπτωση που προκαλούν ροχαλητό, άπνοια ύπνου και υποτροπιάζουσες ωτίτιδες.

Η αλήθεια: Όπως και οι αμυγδαλές, οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις είναι από τα πιο σημαντικά μέρη του ανοσοποιητικού μας συστήματος επειδή βρίσκονται κοντά στην είσοδο των αναπνευστικών διόδων και είναι στην πρώτη γραμμή άμυνας κατά των ανεπιθύμητων μικροοργανισμών και ουσιών που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.

Αν και μπορείτε να δείτε εύκολα τις αμυγδαλές σας αν σταθείτε μπροστά από έναν καθρέφτη και ανοίξετε το στόμα σας, οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις δεν φαίνονται.

Η σημασία τους έγκειται στην ικανότητά τους να περιορίζουν τον ρινοφαρυγγικό χώρο μειώνοντας έτσι την έκταση της ρινικής διόδου, γεγονός που βοηθά στην πρόληψη των ασθενειών. Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις περιέχουν επίσης κύτταρα που παράγουν αντισώματα και βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμά τις λοιμώξεις.

3. Χοληδόχος κύστη

Ιατρικός ισχυρισμός: Άλλο ένα μέρος του σώματος που πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά, ιδίως όταν έχουν δημιουργηθεί πέτρες.

Η αλήθεια: Η χοληδόχος κύστη εξυπηρετεί μια σημαντική λειτουργία του πεπτικού συστήματος και είναι απαραίτητη για τη γαλακτωματοποίηση του λίπους. Η χοληδόχος κύστη παράγει τα χολικά οξέα, τα οποία γαλακτωματοποιούν το λίπος που τρώμε έτσι ώστε να μπορεί να μεταφερθεί μέσω του εντέρου στην κυκλοφορία του αίματος.

Όποιος αφαιρεί τη χοληδόχο κύστη πρέπει να λαμβάνει κάποια μορφή χολικών αλάτων μαζί με κάθε γεύμα για όλη του τη ζωή, αν θέλει να εμποδίσει ένα ποσοστό των καλών λιπαρών να αποβάλλονται από τον οργανισμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που αφαιρούν τη χοληδόχο κύστη τους αγνοούν τη συγκεκριμένη συμβουλή και γι’ αυτόν τον λόγο έχουν μικρή απορρόφηση των καλών λιπαρών. Αν κάποιος δεν καταναλώνει αρκετό λίπος μέσω της διατροφής του, ολόκληρη η λειτουργία του οργανισμού διαταράσσεται και κυρίως η ικανότητα να παράγει ορμόνες και προσταγλανδίνες.

Αντί να την αφαιρέσετε λοιπόν, είναι προτιμότερο να κάνετε αλλαγές στον τρόπο ζωής σας. Οι μεταβολές στις διατροφικές σας συνήθειες και η άσκηση θα αποτρέψουν την εμφάνιση προβλημάτων στη χοληδόχο κύστη σας και ειδικά την εμφάνιση πέτρας.

4. Σκωληκοειδής απόφυση

Ιατρικός ισχυρισμός: Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι η σκωληκοειδής απόφυση ήταν πιο σημαντικό και απαραίτητο όργανο όταν το σώμα κατανάλωνε περισσότερα λαχανικά. Όταν η ανθρώπινη διατροφή αποτελούνταν κυρίως από φυτικά τρόφιμα, ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Ωστόσο, στις μέρες μας δεν θεωρείται απαραίτητο όργανο, οπότε μπορούμε να απαλλαγούμε κι από αυτό. Σύμφωνα με τους γιατρούς, η σκωληκοειδής απόφυση δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό ως μέρος του πεπτικού συστήματος και πιστεύεται ότι με το πέρασμα του χρόνου εξαφανίζεται σταδιακά από το ανθρώπινο είδος.

Η αλήθεια: Η σκωληκοειδής απόφυση είναι σημαντική και εξυπηρετεί το σώμα ως μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος. Πρόκειται για ένα πολύ εξειδικευμένο όργανο με πλούσια αιμάτωση.

Ο βλεννογόνος και ο υποβλεννογόνιος χιτώνας της περιέχουν πλήθος λεμφαδένων και αποτελεί όργανο του λεμφικού συστήματος.

Η σκωληκοειδής απόφυση έχει υψηλή συγκέντρωση σε λεμφαδένες, οι οποίοι αποτελούν μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος. Η χρησιμότητά της έγκειται στο ότι βρίσκεται σε στρατηγική θέση στη δεξιά μεριά του σώματος, στο σημείο που το λεπτό έντερο συναντά το παχύ έντερο. Το παχύ έντερο είναι γεμάτο με βακτήρια τα οποία είναι χρήσιμα μεν, αλλά πρέπει να φυλάσσονται μακριά από άλλα μέρη, όπως το λεπτό έντερο και την κυκλοφορία του αίματος.

Μέσω των κυττάρων των λεμφαδένων και των αντισωμάτων που παράγουν, η σκωληκοειδής απόφυση συμμετέχει στον έλεγχο των βακτηρίων που κατοικούν στο τυφλό και στο παχύ έντερο στα νεογέννητα.

5. Διάφοροι σύνδεσμοι, τένοντες και ιστοί

Ιατρικός ισχυρισμός: Ορισμένοι σύνδεσμοι, τένοντες και ιστοί μπορούν να αφαιρεθούν και να χρησιμοποιηθούν για την επιδιόρθωση των μυοσκελετικών τραυματισμών, δεδομένου ότι δεν εξυπηρετούν καμία σημαντική λειτουργία στο σημείο που βρίσκονται.

Η αλήθεια: Αν ένα μέλος της οικογένειας ή φίλος σας έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση τα τελευταία 30 χρόνια, τότε μπορεί να γνωρίζετε ήδη το γεγονός ότι οι χειρούργοι ορθοπεδικοί συχνά αφαιρούν σημαντικούς ιστούς από το σώμα υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν κανένα σκοπό.

Εξαιρετικά παραδείγματα αποτελούν τα χειρουργεία στους συνδέσμους για την αποκατάσταση αθλητικών τραυματισμών. Μια πολύ συνηθισμένη διαδικασία είναι η μείωση της λαγονοκνημιαίας ταινίας κατά 50% και η χρήση της για την επιδιόρθωση του ιστού των τραυματισμένων συνδέσμων. Η λαγονοκνημιαία ταινία διατρέχει κατά μήκος του πλευρικού τμήματος του μηρού και έχει ιδιαίτερη σημασία για τη σταθερότητα και την κίνηση των αρθρώσεων τόσο του ισχίου όσο και του γόνατος. Η συνεχής μείωση ή απομάκρυνσή της επηρεάζει και τις δύο αυτές αρθρώσεις και υπάρχουν μακροπρόθεσμα κι άλλες επιπτώσεις στη μέση και τον αστράγαλο. Τα προβλήματα αυτά που εμφανίζονται στη συνέχεια είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι η ανάγκη αποκατάστασης συνδέσμων από τον αρχικό τραυματισμό.

Ο επιγονατιδικός τένοντας είναι ένας άλλος σημαντικός σταθεροποιητικός σύνδεσμος στην άρθρωση του γόνατος και τον οποίο μειώνουν συχνά οι χειρούργοι για να αποκαταστήσουν τον πρόσθιο χιαστό καθώς και άλλους συνδέσμους του γόνατος. Η διαδικασία αυτή προκαλεί κακή ευθυγράμμιση της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης (άρθρωσης του γόνατος) και μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα που διαρκούν μια ζωή, συμπεριλαμβανομένων του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου, της τενοντίτιδας, της τενοντοελυτρίτιδας, της αδυναμίας και τελικά ρήξης του επιγονατιδικού τένοντα. Επίσης, υπάρχουν επιπτώσεις στη δομή και λειτουργία του σώματος του ασθενούς, ο οποίος τελικά προσπαθώντας να αντισταθμίσει αυτά τα προβλήματα οδηγείται σε περαιτέρω προβλήματα υγείας.

6. Ακροποσθία

Ιατρικός ισχυρισμός: Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι οι άνδρες με ακροποσθία είναι πιο πιθανό να μολυνθούν από ιούς ή βακτήρια, ότι το δέρμα στη συγκεκριμένη περιοχή είναι ευαίσθητο και λεπτό, και συνεπώς πιο επιρρεπές σε μικροοργανισμούς εξαιτίας των οποίων μπορούν να μεταδοθούν μικρόβια. Οι καινούριοι ισχυρισμοί υπέρ της περιτομής περιλαμβάνουν την πρόληψη του καρκίνου του πέους, ακόμη και του ιού HIV.

Η αλήθεια: Η επιστήμη δεν κατάφερε να αποδείξει ούτε έναν από τους ισχυρισμούς υπέρ της πραγματοποίησης περιτομής που προωθούνται από τους γιατρούς. Ούτε υπάρχει κάποια επιστημονική απόδειξη ότι η περιτομή αποτρέπει τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Ο δρ George Denniston αναφέρει ότι στις ΗΠΑ τα ποσοστά ύπαρξης του ιού HIV είναι υψηλά παρ’ όλο που έχει το υψηλότερο ποσοστό περιτομής στη Δύση. Το «πείραμα» της χρήσης της περιτομής για την αναχαίτιση της μόλυνσης από τον ιό HIV εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες. Παρ’ όλα αυτά, έχει αποτύχει παταγωδώς. Για ποιό λόγο σε χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία, που διέκοψαν την εφαρμογή περιτομής στα βρέφη πριν από 50 χρόνια ή στις ευρωπαϊκές χώρες όπου η περιτομή γίνεται σπάνια, τα ποσοστά του ιού HIV είναι τόσο χαμηλά;

Οι ανοσολογικές λειτουργίες της ακροποσθίας βοηθούν στην προστασία του οργανισμού από παθογόνους μικροοργανισμούς. Η δράση του σφιγκτήρα στο στόμιο της ακροποσθίας εμποδίζει την είσοδο μολυσματικών παραγόντων. Οι αδένες εκκρίνουν λυσοζύμη, ένα ένζυμο που διασπά τα κυτταρικά τοιχώματα των παθογόνων μικροοργανισμών. Η ακροποσθία λιπαίνει και προστατεύει το εσωτερικό της καθώς και τον βλεννογόνο της βαλάνου. Λόγω της αυξημένης αγγείωσης της ακροποσθίας τα κύτταρα που καταπολεμούν τη λοίμωξη μεταφέρονται εύκολα, ενώ τα κύτταρα Langerhans εκκρίνουν κυτοκίνες, τις πρωτεΐνες που ρυθμίζουν την ένταση και τη διάρκεια των αντιδράσεων του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η ακροποσθία είναι απαραίτητη για την επίτευξη πλήρους στύσης. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της στύσης, η ακροποσθία προσθέτει επιπλέον ολισθηρότητα, γεγονός που παρέχει πρόσθετη σεξουαλική ευχαρίστηση τόσο στον άντρα όσο και τη σύντροφό του. Με αυτό τον τρόπο, διευκολύνεται η διείσδυση ενώ μειώνεται η τριβή και ο ερεθισμός κατά τη διάρκεια του σεξ. Η ακροποσθία παρέχει επίσης προστασία διατηρώντας τις απαραίτητες εκκρίσεις για άνετη σεξουαλική επαφή.

Η ακροποσθία περιέχει περίπου 20.000-70.000 νευρικές απολήξεις, η πλειοψηφία των οποίων βρίσκονται συγκεντρωμένες στο άκρο του δέρματος το οποίο περιβάλλει το άνοιγμα της ακροποσθίας. Όταν το πέος είναι χαλαρό, οι νευρικές απολήξεις προστατεύονται, αλλά όταν βρίσκεται σε στύση εκτίθενται. Η περιτομή αφαιρεί περίπου τα τρία τέταρτα αυτών των νευρικών απολήξεων αφήνοντας το πέος που έχει υποστεί περιτομή με σαφώς μειωμένη σεξουαλική αίσθηση.

Αυτές οι νευρικές απολήξεις επιτρέπουν σε έναν άντρα να ρυθμίζει τη σεξουαλική του δραστηριότητα. Με την αφαίρεσή τους μπορεί να αισθάνεται μεν ευχαρίστηση, αλλά χωρίς κάποιο προειδοποιητικό σημάδι, έχει πρόωρη εκσπερμάτιση. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο παράπονο των αντρών που έχουν υποβληθεί σε περιτομή.

Χωρίς την προστασία της ακροποσθίας, η βάλανος κερατινοποιείται και οι ελεύθερες νευρικές απολήξεις της βαλάνου χάνονται κάτω από στρώματα δέρματος. Πολλοί άντρες παραπονιούνται για σεξουαλική δυσλειτουργία και ανικανότητα επειδή μειώνεται η αίσθηση την οποία θα παρείχαν οι νευρικές απολήξεις που ακρωτηριάστηκαν με την περιτομή. Οι άντρες που έχουν υποβληθεί σε περιτομή έχουν 4,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με στυτική δυσλειτουργία από τους υπόλοιπους.

Ένα ποσοστό περίπου 80% των αγοριών που γεννήθηκαν στην Αμερική κατά τη δεκαετία του 1970 και του 1980 είχαν υποβληθεί σε περιτομή. Ο αριθμός αυτός μειώθηκε στο 62,5% το 1999 και στο 54,7% το 2010 ενώ σήμερα βρίσκεται κάτω από το 50%. Η μείωση του ποσοστού οφείλεται κυρίως στην ενημέρωση των γονέων και όχι στη μείωση της ασφαλιστικής κάλυψης για περιτομή.

Συμπέρασμα: Αφήστε τα μέρη του σώματός σας αλλά και των παιδιών σας ως έχουν. Υπάρχει λόγος που αποτελούν μέρη του σώματος και είναι τέλεια ακριβώς όπως μας τα έδωσε η φύση.