Ο τόπος μας φθίνει.
Κάθε ημέρα που περνά, βυθίζεται σε μία βαθειά, οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση.
Ο δήμος έχει μπει στην δύνη μη διαχειρίσιμων χρέων, που δημιούργησαν οι άφρονες πολιτικές των προηγούμενων ετών.
Το καζίνο με τους εκατοντάδες εργαζόμενους είναι κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού και είναι ορατός από όλους ο κίνδυνος να οδηγηθεί η περιοχή μας στην φτώχεια.
Η άλλοτε κραταιά και διάσημη Λουτρόπολη, φθίνει τουριστικά γιατί κανείς δεν είχε την βούληση να σχεδιάσει και να υλοποιήσει καινοτόμα προγράμματα που θα βελτίωναν το τουριστικό μας προϊόν και θα το έκαναν ελκτικό στην νέα τουριστική αγορά.
Σκοπός και στόχος όσων ασχολήθηκαν με τα δημόσια πράγματα ήταν η διαχείριση της ευφορίας και των κονδυλίων που έφερε το καζίνο.
Οι δημοτικοί άρχοντες συμπεριφέρθηκαν ως νεόπλουτοι.
Έπεισαν και την κοινωνία και ιδιαίτερα τους νέους μας ότι ο δήμος είναι μία «μηχανή» παραγωγής ρουσφετιών, αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας.
Απαξίωσαν τους θεσμούς και παρέδωσαν την δημοκρατική διοίκηση στην περιβόητη «πιάτσα» την οποία με ευκολία καθοδηγούσαν κάθε φορά συγκεκριμένοι παράγοντες.
Οι άξιοι απέχουν για να μην εκτεθούν και διαρκώς βγαίνουν μπροστά τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα που μεταλλάσσονται από εκλογές σε εκλογές και αλλάζουν σημαίες και συνδυασμούς.
Υπέρτατη αξία έγινε το προσωπικό συμφέρον μία μικρής ομάδας παραγόντων που θεωρούν τους εαυτούς τους αναντικατάστατους και οδηγούνται από τα προσωπικά τους συμφέροντα και την ανάγκη τους για πολιτική επιβίωση.
Ο δήμος μας έχει πτωχεύσει σε όλα τα επίπεδα.
Οι νέοι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους μορφωμένοι και άνεργοι δεν βρίσκουν χώρο για να συμμετέχουν στα δημοτικά μας πράγματα. Δεν τους αφήνουν χώρο.
Δεν θέλουν οι νέοι να έχουν γνώση και λόγο στον δήμο.
Ο τόπος όπως τον κατάντησαν μας πονά όλους.
Όσους ακόμα ελπίζουμε και ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να τον αλλάξουμε.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Θα μείνουμε απαθείς και θα παρακολουθούμε το δράμα ενός δήμου που ήταν στολίδι για την πατρίδα μας και την Ευρώπη;
Θα πάμε ο καθένας μας στην δουλειά του και θα κάνουμε ότι δεν βλέπουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Θα αφήσουμε τους ίδιους που 30 χρόνια διαφεντεύουν να συνεχίσουν τα παιχνίδια τους;
Ο καθένας πρέπει να μιλήσει με την συνείδηση του και να αποφασίσει τι πρέπει να κάνει για τον τόπο του.
Κανένας ελεύθερος πολίτης δεν έχει δικαίωμα να αδιαφορήσει.
Πρόκειται για την δική μας μοίρα και είναι υπόθεση ζωής όλων μας.
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Η προσωπική μου ευθύνη δεν εξαντλείται στις διαπιστώσεις και τους αφορισμούς.
Ως ενεργός πολίτης δεν αντέχω άλλο να βλέπω την καταστροφή.
Ως επιστήμονας νοιώθω βαθειά την υποχρέωση της προσφοράς με κάθε μέσο και τρόπο.
Ξέρω ότι δεν έχω πλέον το δικαίωμα της σιωπής και της ουδετερότητας.
Αποφάσισα να βγω μπροστά με όσους κινδύνους έχει αυτό.
Δεν είμαι σε κανένα σύστημα και δεν με καθοδηγούν οι «γνωστοί παράγοντες» που ξέρουν τον τρόπο να «διοικούν»,με τα γνωστά αποτελέσματα.
Απευθύνομαι στους πολίτες των πόλεων και των χωριών του δήμου μας.
Σε ελεύθερους ανθρώπους με μοναδική φιλοδοξία να διεκδικήσουμε τον δήμο που θα ξεφύγει από την μιζέρια και την υποβάθμιση.
Απευθύνομαι στους νέους κυρίως και τους καλώ να ξεκινήσουμε μαζί ένα δύσκολο ταξίδι που πρέπει να γίνει για αυτούς και με ΑΥΤΟΥΣ..
Δημήτρης Βασιλείου
Νευροχειρούργος
