ο σύντροφος του κάθε χρήστη μέσα από την ομάδα φίλων του, όταν δεν το έχει προσδιορίσει.
Ένας από τους τρόπους για να βρεθεί το άλλο μισό, όπως γράφει το Atlantic, είναι ο παράγοντας “embedness”, δηλαδή ο αριθμός των κοινών φίλων. Με αυτό τον αριθμό οι δύο ερευνητές, Lars Backstrom και Jon Kleinberg, κατάφεραν να προβλέψουν το σύντροφο των χρηστών με ακρίβεια 24,7%.
Με απλά λόγια, έχουμε πιο πολλούς κοινούς φίλους με τους πραγματικά κοινούς φίλους, παρά με τους γνωστούς. Ένας άλλος παράγοντας είναι το “dispersion”, δηλαδή πόσα κοινά δίκτυα έχουμε με κάποιον άλλον. Αυτό σημαίνει ότι με το «άλλο μας μισό» δεν μοιραζόμαστε μόνο κοινούς φίλους, αλλά φίλους από όλες τις πτυχές της ζωής: με τους συναδέλφους, τους φίλους από το σχολείο, από το πανεπιστήμιο, με την οικογένεια, και τα λοιπά. Μέσω αυτής της μεθόδου οι ερευνητές μπόρεσαν να κάνουν παρατηρήσεις σχετικά με τη βιωσιμότητα μιας σχέσης: όσο πιο μεγαλύτερη η διασπορά, τόσο πιο πιθανό είναι μια σχέση να αντέξει για άλλες 60 μέρες (οι ερευνητές δεν συμπεριέλαβαν παντρεμένα ζευγάρια στην έρευνα).
Για την ώρα οι ερευνητές στηρίχθηκαν σε χρήστες που αναφέρουν τους συντρόφους τους στο Facebook αλλά όσο η μεθοδολογία εξελίσσεται, στο μέλλον θα μπορούν να ανιχνεύουν σχέσεις που δεν έχουν ανακοινωθεί. Αυτού του είδους η πληροφορία θα είναι χρήσιμη στο Facebook ώστε να προσδιορίζει ποια άτομα είναι πιο σημαντικά, ώστε να εμφανίζονται με προτεραιότητα στο timefeed του κάθε χρήστη.
