Το Ιράν είναι η νέα αγορά όπου σπεύδουν να επενδύσουν Ευρωπαϊκοί κολοσσοί

Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας για την άρση του εμπάργκο, υψηλόβαθμα στελέχη μεγάλων πολυεθνικών της Ευρώπης και των ΗΠΑ βρίσκονταν ήδη στο Ιράν για… χρυσές δουλειές

Η συμφωνία που υπογράφηκε πριν λίγες ημέρες μεταξύ του Ιράν και των έξι μεγάλων δυνάμεων, σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, έχει μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παράμετρο. Η άρση του εμπάργκο στην ισλαμική χώρα, δημιουργεί ένα νέο εμπορικό Ελτονράντο, καθώς το Ιράν ήταν και παραμένει μία μεγάλη αγορά, με εξίσου υψηλό δυναμικό για ανάπτυξη σε δεκάδες τομείς.

Πρώτοι και καλύτεροι έτρεξαν να προλάβουν τις εξελίξεις οι Γάλλοι, οι οποίοι έχουν ιστορικά πολύ στενούς εμπορικούς δεσμούς με την χώρα. Την Πέμπτη επισκέφτηκε την Τεχεράνη ο Υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, συνοδευόμενος από 80 υψηλόβαθμα στελέχη μεγάλων γαλλικών εταιριών διαφόρων τομέων.

Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που έχουν ακόμα τις δικές τους ενστάσεις σχετικά με το καθεστώς (και διατηρούν εν ισχύ κάποιους από τους εμπορικούς περιορισμούς), οι Ευρωπαίοι είναι πλέον ελεύθεροι να ανοιχτούν σε ένα πεδίο που υπόσχεται σημαντικά κέρδη. Ιδίως σε μια εποχή που οι αναδυόμενες αγορές όπως η Κίνα ή η Ινδία έχουν τα δικά τους προβλήματα, και αναζητούνταν επειγόντως νέοι ζωτικοί χώροι για την ανάτπυξη των ευρωπαϊκών εταιριών.

Όπως λένε οι ειδικοί δεν είναι καθημερινό φαινόμενο να ανοίγει ξαφνικά μία τόσο μεγάλη αγορά με μία μεσαία τάξη που επιθυμεί διακαώς να ενισχύσει το βιοτικό της επίπεδο. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ανήγει μια αγορά της τάξεως των 75 εκατομμυρίων ανθρώπων που θέλουν να ξοδέψουν τα χρήματά τους σε δυτικής προέλευσης αγαθά.

Μέχρι το 2011 οι συναλλαγές των Ευρωπαίων με την χώρα αφορούσαν περίπου 10,5 δισ. ευρώ σε εξαγωγές, ενώ οι εισαγωγές -σχεδόν αποκλειστικά σε πετρέλαιο- έφθαναν τα 17 δισ. ευρώ.

Οι δυνατότητες που προσφέρει η χώρα για επενδύσεις είναι μεγάλες και σημαντικές. Με κύριο άξονα τον εκσυγχρονισμό της άντλησης και μεταφοράς πετρελαίου, που σύμφωνα με πληροφορίες θα απαιτήσει περί τα 185 δισ. δολάρια σε νέες επενδύσεις για τα επόμενα χρόνια.

Άλλες βιομηχανικές δραστηριότητες που θα οφεληθούν είναι ο τουρισμός. Ήδη μια γαλλική αλυσσίδα ξενοδοχείων συζητά με την Ιρανική κυβέρνηση για την ανέγερση μιας σειράς νέων ξενοδοχείων σε σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς στη χώρα (που είναι και αρκετά σημαντικοί).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ήδη η Peugeot ανακοίνωσε ότι βρίσκεται σε συζητήσεις με τον παλαιότερο συνεργάτη της στην χώρα, την εταιρία Khodro, για να επανεκκινήσει η λειτουργία αρκετών εργοστασίων κατασκευής αυτοκινήτων μέσα στο Ιράν.

Η γαλλική εταιρία κυριαρχούσε στην αγορά της χώρας πριν το εμπάργκο, και αυτό σκοπεύει να κάνει και μέσα στα επόμενα χρόνια, καθώς η αγορά αυτοκινήτου της χώρας μπορεί να αγγίξει και τις 900.000 μονάδες ετησίως. Αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος, ιδίως αν αναλογιστούμε τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Αλλά και η γνωστή εταιρία κατασκευής οικιακών συσκευών SEB, φαίνεται έτοιμη να επανέλθει στην χώρα, στην οποία έχει παρουσία από την δεκαετία του 50, και ο κύκλος εργασιών της πριν το εμπάργκο έφθανε στα 50 εκατομμύρια ευρώ την χρονιά. Όπως υποστηρίζουν οι άνθρωποι της εταιρίας, η αγορά του Ιράν είναι σε μέγεθος αντίστοιχη αυτής της Τουρκίας ή της Ισπανίας, και κανείς δεν μπορεί να την αγνοήσει εύκολα.

Μαζί με τους πρωτεργάτες Γάλλους επιχειρηματίες, από κοντά βρίσκονται και οι Γερμανοί. Εταιρίες όπως η BASF, η Siemens (η οποία έχτισε το πρώτο σιδηδροδρομικό δίκτυο στην χώρα το 1920), το ThyssenKrupp ακόμα και η VolksWagen είναι ήδη στη χώρα για να ξεκινήσουν την εμπορική τους δραστηριότητα ξανά από την αρχή. Μαζί επιστρέφουν και όλες οι πετρελαϊκές εταιρίες όπως η Total, η Shell και η BP.

Αν και τα αποτελέσματα των όποιων διεργασιών δεν θα φανεί άμεσα, το σίγουρο είναι ότι το Ιράν αποτελεί αυτή την στιγμή ένα δώρο εξ ουρανού (ή… ουρανίου αν προτιμάτε) για όσες εταιρίες αντιμετώπιζαν την ύφεση της Κίνας ως έναν ανυπέρβλητο σκόπελο. Και όπως όλα δείχνουν, πίσω από τα όποια -υπαρκτά ή ανύπαρκτα- πυρηνικά όπλα, κρυβόταν ό,τι κρύβεται πάντα: το χρήμα και το κέρδος.