“Αγαπητοί άνθρωποι,
Θα ήθελα να σας θέσω ένα ερώτημα – το ερώτημα ΓΙΑΤΙ. Γιατί υπάρχει τόση φτώχεια στον κόσμο; Γιατί τόσοι πόλεμοι; Γιατί τόσα πολλά βασανιστήρια και αγωνία; Και γιατί πρέπει να πεθαίνουν παιδιά και αθώοι να υποφέρουν; Εγώ δεν το καταλαβαίνω. Εσείς το καταλαβαίνετε;
Θέλω να βοηθήσω. Θέλω να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους και μπορεί να είναι μόνο για μια στιγμή. Αυτό είναι που δίνει στη ζωή μου νόημα. Δεν με καταλαβαίνετε; Τι έκανα ώστε να με κρίνετε; Με ζηλεύετε; Δεν χρειάζεται. Δεν θα σας ευχόμουν να ήσασταν στη θέση μου. Ίσως το μόνο που θέλετε είναι να ομολογήσω την «ενοχή» μου.
Ναι, είναι αλήθεια, αγαπώ τα παιδιά! Αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζετε. Τα αγαπώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Επειδή τα παιδιά δεν κάνουν πολέμους. Τα παιδιά ποτέ δεν μου έκαναν κακό. Με κάνει ευτυχισμένο όταν κοιτάζω τα λαμπερά μάτια τους. Είναι έγκλημα να θες να είσαι ευτυχισμένος και να κάνεις και τους άλλους ευτυχισμένους; Πολλοί από αυτούς που με επισκέπτονται πρόκειται να πεθάνουν σύντομα από καρκίνο ή άλλες φοβερές ασθένειες. Δεν θα σας αφήσω να μου απαγορεύσετε να τους δώσω μόνο μία ευτυχισμένη μέρα επειδή εσείς έχετε άγνοια! Ναι, είναι αλήθεια ότι έκανα πλαστικές επεμβάσεις! Ξέρετε πώς αισθάνεσαι, όταν το κάνεις αυτό; Πόσες φορές ξυπνούσα από τον πόνο! Πόσο συχνά δεν ήξερα τι θα αντίκρυζα στον καθρέφτη! Πόσες φορές έκλαψα, όταν το έκανα! Δεν βλέπετε ότι ο ίδιος τιμωρώ τον εαυτό μου και γι “αυτό δεν μπορώ να αντικρύσω το πρόσωπό μου – και τον εαυτό μου! Γιατί με τιμωρείτε κι εσείς γι’αυτό;Ναι, είναι αλήθεια, κάποτε ήμουν μαύρος! Μπορείτε να πάρετε χρώμα από τον ήλιο και να σας θαυμάζουν για αυτό. Αλλά είμαι άρρωστος και με χτυπάτε για αυτό. Ο ήλιος που αγαπάτε τόσο πολύ εμένα μπορεί να με σκοτώσει. Σε παλαιότερες εποχές μου άρεσε να είμαι έξω στο φως, πάρα πολύ, τώρα μπορώ να βγαίνω σχεδόν μόνο το βράδυ. Και εσείς γελάτε μ’αυτό. Αν δεν είχα γίνει ο Michael Jackson που ξέρετε σήμερα, τότε θα ήμουν κάπως έτσι: Θα ήμουν ένας λευκός με μαύρες μπούκλες και μια πλακουτσωτή μύτη, χαρακτηριστικό γνώρισμα των έγχρωμων, για το οποίο όλοι θα με πείραζαν. Λοιπόν να που τώρα με πειράζετε εξαιτίας της μικρής μύτης μου. Ίσως να ήμουν ήδη νεκρός γιατί δε θα μπορούσα να προστατέψω τον εαυτό μου τόσο καλά όσο μπορώ σήμερα. Θα προτιμούσατε να ήμουν νεκρός; Ή να μην είχα υπάρξει; Αλλά τότε δεν θα είχατε τη μουσική μου! Θα θέλατε να μην είχατε ακούσει το «Billie Jean» ;! Τη μουσική μου την αγαπάτε όμως, έτσι δεν είναι; Απλά δεν αγαπάτε εμένα. Αλλά εγώ δημιουργώ τη μουσική για να σας κάνω ευτυχισμένους.
Με βασανίζετε με τα επαίσχυντα λόγια σας. Οι λέξεις μπορούν μερικές φορές να πονέσουν πολύ περισσότερο από τις γροθιές. Συχνά κάθομαι σε μια άκρη και κλαίω. Ρωτάω το Θεό γιατί πρέπει να υποφέρω, τι αφορμή σας έχω δώσει. Γιατί ποτέ δεν έκανα κακό σε κανέναν. Σας φοβάμαι γιατί με έχετε πληγώσει πάρα πολύ. Και δεν υπερασπίζομαι καν τον εαυτό μου. Απλά κρύβομαι πίσω από τις μάσκες μου. Ω, πόσο μισώ αυτές τις μάσκες! Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω, όταν τις φοράω. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή, είναι ο μόνος τρόπος για να προστατέψω τον εαυτό μου. Αλλά δεν σας αρέσει όταν μπορώ να προστατευτώ. Θα προτιμούσατε να κλωτσήσετε ένα ανυπεράσπιστο άνθρωπο στο πρόσωπό του αλλά αυτή τη χάρη δε θα σας την κάνω. Δεν χρειάζεται να ντρέπομαι για ό,τι έχω κάνει. Και καθώς μπορώ να σας δω, αγαπητοί Άγνωστοι, υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν το μήνυμά μου.
Οι φίλοι μου και εγώ δεν πάμε σε πόλεμο με τανκς. Ερχόμαστε με ηλιοτρόπια σε όλους σας, ακόμη κι αν γελάτε κοροϊδευτικά και πατάτε τα λουλούδια μας. Ίσως να το καταλάβετε όχι πριν χαλάσουν τα λουλούδια αλλά όταν όλος o ήλιος σβήσει. Με τη μουσική μου, με ό, τι κάνω, θα ήθελα να φέρω ένα φως στον κόσμο. Αλλά πρέπει να αυτοκτονήσω μέχρι κάποιος να με πιστέψει; Και μέχρι κάποιος να με πιστέψει ότι απλά θέλω να κάνω καλά πράγματα θα πάσχω από το μίσος σας; Μα τότε θα πρέπει να είστε εξοργισμένοι: «Και τα παιδιά ;!» Ιδιαίτερα εσείς θα το λέγατε, εσείς που θα θέλατε περισσότερο να πάρουν τα παιδιά μακριά μου. Λέτε ότι δεν είναι παιδιά μου. Λέτε ότι δεν μπορώ να τα διαπαιδαγωγήσω. Πώς το ξέρετε αυτό ;! Και είναι σημαντικό τότε τι το αίμα ρέει στις φλέβες τους, τη στιγμή που δίνω τη ζωή μου γι’αυτά; Η ζήλια και το μίσος σας σας κάνει τυφλούς στο θέμα της αγάπης.
Δεν με ξέρετε, παρόλα αυτά με έχετε ήδη κρίνει! Εσείς οι δημοσιογράφοι που με σφυροκοπάτε το πρωί ακούτε τη μουσική μου το βράδυ! Αυτό δεν είναι δίκαιο! Δεν ενδιαφέρεστε για ό, τι γράφετε, αρκεί να προσελκύει μόνο αναγνώστες και να προκαλεί πρωτοσέλιδα. Ωστόσο, το όνομά μου είναι αρκετό για να προσελκύσει τους ανθρώπους. Γιατί πρέπει πάντα να με καταγγέλλετε; Γιατί δεν γράφετε κάτι θετικό, δε χρειάζεται να ψάξετε γι’αυτό τόσο πολύ! Γιατί πρέπει να με αποκαλείτε «Wacko Jacko» (περίεργος Τζάκο); Δεν μπορείτε να δείτε ότι ο μόνος που πληγώνω είμαι εγώ ο ίδιος! Με κυνηγάτε σα βοοειδές. Δε βλέπετε ότι είμαι επίσης άνθρωπος σας εσάς;! Πού έχετε την καρδιά σας; Πού είναι το έλαιό σας; Πού έχετε την αγάπη σας;
Εάν μόνο ένας στους δέκα ανθρώπους που παίρνουν αυτό το γράμμα προσπαθήσει να με καταλάβει, ήδη τότε θα αξίζει να ζω τη ζωή μου.
Ειρήνη, αγάπη και καλοσύνη
Από την καρδιά μου, Michael Jackson. ”
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ASbug4J4kIg]
