Το αλκοόλ βλάπτει και…το χιούμορ
Η αντίληψη ενός ανέκδοτου ή ενός αστείου από τους ανθρώπους, είναι μία σύνθετη και πολύπλοκη υπόθεση, καθώς κατά την επεξεργασία του αστείου συνεργάζονται διάφορα μέρη του εγκεφάλου, κυρίως στο μετωπιαίο λοβό.
Το συγκεκριμένο κομμάτι του εγκεφάλου βρίσκεται πίσω από το μέτωπο και είναι αυτό που καθορίζει τη συνείδηση, τα συναισθήματα και την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους. Αυτό το τμήμα του εγκεφάλου ενεργοποιείται επίσης, όταν χρειάζεται να οργανώσουμε κάτι, να λύσουμε κάποιο πρόβλημα ή να επεξεργαστούμε κάποιο κοινωνικό ερέθισμα. Με λίγα λόγια, αν ένα αστείο δεν προκαλεί κάποιο ερέθισμα στο μετωπιαίο λοβό, τότε το άτομο αυτό αντιμετωπίζει πρόβλημα στις κοινωνικές συναναστροφές, τόσο στον επαγγελματικό, όσο και στον προσωπικό τομέα.
Από την άλλη μεριά βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι έχει πρόβλημα όποιος δεν γελά με κάποιο αστείο διότι «η αντίληψη του χιούμορ είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Η επεξεργασία του αστείου γίνεται από τον εγκέφαλο σε δύο επίπεδα: Πρώτα πρέπει να γίνει συνειδητή η ανακολουθία ή το περίεργο και σε δεύτερη φάση έρχεται η δυνατότητα της αξιολόγησής του ως αστείο.
Το τελευταίο είναι δυνατόν μόνο αν το άτομο μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση κάποιου άλλου. Η ικανότητα αυτή ονομάζεται «θεωρία του νου».
Έρευνες ανέδειξαν μία κατηγορία ανθρώπων που είναι ευάλωτη σε τέτοιου είδους διαταραχές, εκείνη που αφορά άτομα που κάνουν υπερβολική χρήση αλκοόλ και είναι σε κάποιο στάδιο αλκοολισμού. Σύμφωνα με μελέτες που έγιναν πρόσφατα, προέκυψε, ότι η κατάχρηση αλκοόλ, εκτός από τις γνωστές ασθένειες, όπως η κίρρωση του ήπατος ή βλάβες των καρδιακών μυών, προκαλεί και αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου, καθώς οι αλκοολικοί συχνά χάνουν και το χιούμορ τους.
Σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν γίνει σε άτομα που κάνουν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, υπάρχει άμεση σχέση της “αδυναμίας” τους αυτής με την αίσθηση του χιούμορ. Συγκεκριμένα, σε έρευνα που έκαναν Γερμανοί και Βρετανοί επιστήμονες, προέκυψαν ασφαλείς ενδείξεις, σύμφωνα με τις οποίες οι συγκεκριμένοι άνθρωποι φαίνεται ότι στο κομμάτι του εγκεφάλου που ενεργοποιείται κατά την επεξεργασία του αστείου, έχουν κάποιο πρόβλημα.
Το θετικό όμως είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να ξαναβρούν το χιούμορ τους, καθώς ο εθισμός στο αλκοόλ είναι μία αντιμετωπίσιμη ασθένεια, η οποία όμως προϋποθέτει απαραιτήτως τη συνεργασία ανάμεσα σε ασθενή και θεραπευτή.
Πηγή: premium.paratiritis
