Σαν σήμερα 25 Ιουλίου, το 1893 εγκαινιάζεται η Διώρυγα της Κορίνθου από τον Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο τον Α’.
Στα αρχαία χρόνια η μεταφορά από τη μία ακτή στην άλλη πραγματοποιούνταν με τον Δίολκο, έργο του τυράννου Περίανδρου προκειμένου να αποφεύγεται ο περίπλους της Πελοποννήσου. Ο Δίολκος ήταν μακρύς πλακόστρωτος διάδρομος 6 χιλιομέτρων που πάνω του τοποθετούνταν ξύλα πάνω στα οποία γλιστρούσαν τα πλοία αλειμμένα με λίπος. Το 602 π.Χ ο Περίανδρος επιχείρησε να κατασκευάσει διώρυγα στον Ισθμό της Κορίνθου χωρίς να τα καταφέρει.
Στα ρωμαϊκά χρόνια ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 π.Χ. έκαναν σχέδια για τη διάνοιξη διώρυγας που όμως δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Το 66 μ.Χ ο Νέρων βασίστηκε στα σχέδια αυτά για να ξεκινήσει το 67μ.Χ. εργασίες και από τις δυο άκρες (Κορινθιακό – Σαρωνικό) προκειμένου να κατασκευάσει τη διώρυγα. Χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες εργάτες, ο θάνατος όμως του Νέρωνα δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση του έργου.
Με τη διάνοιξη της διώρυγας ασχολήθηκαν επίσης ο Ηρώδης ο Αττικός καθώς και οι Ενετοί χωρίς όμως να πετύχουν την κατασκευή.
Στα νεώτερα χρόνια η διάνοιξη της διώρυγας ξεκίνησε το 1882 με μελέτη του Ούγγρου αρχιμηχανικού B. Gerfer της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και έλεγχο του Daujats, αρχιμηχανικού της διώρυγας του Σουέζ.
Το έργο διακόπηκε το 1890 καθώς η εταιρεία εξάντλησε όλα τα κεφάλαιά της.
Το έργο συνέχισε και ολοκλήρωσε η Ελληνική εταιρεία “Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου” υπό τον Α. Συγγρό η οποία ανέθεσε τις εργασίες στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα. Στο έργο συμμετείχε και ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης που υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στις 25 Ιουλίου του 1893 ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εγκαινίασε την διώρυγα της Κορίνθου.
Ο «άθλος» ολοκληρώθηκε μετά από 11 χρόνια με την εργασία 2.500 εργατών και τη χρήση των τελειότερων μηχανημάτων της εποχής. Σήμερα η διώρυγα της Κορίνθου που έχει μήκος 6.346 μ, πλάτος πυθμένα 21μ και βάθος 7,50 έως 8 μέτρα εξυπηρετεί 12.000 πλοία όλων των εθνικοτήτων ετησίως.
Η Διώρυγα της Κορίνθου είναι διώρυγα η οποία ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την πόλη της Κορίνθου.
Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1880-1893, έργο του Έλληνα μηχανικού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη. Η κατασκευή της είναι αποτέλεσμα της αναπτυξιακής πολιτικής του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος με την κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής στόχευε στη δημιουργία ενός σύγχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου κράτους.
Στα αρχαία χρόνια μεταξύ του τείχους του Ισθμού και του περιβόλου του υπήρχε η δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου.
Η ιδέα της διώρυγας υπήρχε ήδη από την εποχή του Περίανδρου, το 602 π.Χ. Ο πρώτος που προσπάθησε την υλοποίησή του ήταν ο Νέρων, το 66 μ.Χ., σε σχέδια του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, συνέχισε την προσπάθεια ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε.
Οι εργασίες για τη διώρυγα άρχισαν το 1880, από την Διεθνή Εταιρεία της Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου. Λόγω έλλειψης κεφαλαίων το έργο ολοκληρώθηκε από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού το 1893.
Η διώρυγα έχει μήκος 6.346 m, πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m, στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m.
