Πρωτιές στις κρατήσεις, όχι μόνο στα μετάλλια

Σε έναν κόσμο όπου ένας άντρας προφασίζεται ότι έχει μία γυναικεία φύση, συστήνεται ως trance, διεκδικώντας μία νίκη που δεν του αναλογεί αντικειμενικά, πώς μπορούμε να μιλάμε για καθαρό αθλητισμό;
Πάμε απέναντι: Μιλάμε για μία γυναίκα η οποία είναι γυναίκα από τη φύση της, αρνείται να αγωνιστεί εναντίον του άντρα αντιλαμβανόμενη το προφανές ότι η φύση έχει προικίσει τον άνδρα με περισσότερη δύναμη, αντοχή και πάει λέγοντας.

Σε αυτή λοιπόν την κοινωνία όπου ο αθλητισμός ως έννοια ευγενούς άμιλλας δεν είναι πάντα εφαρμόσιμος και συμβατός με τα αρχαίο ελληνικά αθλητικά ιδεώδη του ολυμπισμού, αρχίζουμε και αναρωτιόμαστε κατά πόσο μία αθλητική διοργάνωση έχει κάποια αθλητική βαρύτητα και παίζει ρόλο σε κάποια κατάταξη σε πίνακες, αναγνωρίζεται από ομοσπονδίες κτλ.

Δυστυχώς όμως με μια δόση κυνικότητας, αναγκαζόμαστε  να ομολογήσουμε ότι αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες στο φιλοσοφικό ρεύμα των σοφιστών ίσως πραγματικά να είναι η μόνη αλήθεια – ότι αλήθεια είναι αυτό που μας συμφέρει.
Ας σκεφτούμε λογικά μετά από αυτό και ας παραδεχτούμε ότι ο σκοπός του Δήμου ως αθλητικού προορισμού είναι ένας. Ελάτε ας το δούμε ξεκάθαρα: σκοπός του Δήμου είναι να γεμίσουμε τα ξενοδοχεία, να γεμίσουμε τις καφετέριες, να γεμίσουμε τις ταβέρνες, να προβάλλουμε το Λουτράκι μας ως προορισμό τουριστικό αθλητικό και μη . Σκοπός μας πολύ απλά είναι να πάρουμε ένα κομμάτι της πίτας τόσο παγκοσμίως όσο και από τον ελληνικό τουρισμό. Το αν ο Δήμος μας φιλοξενεί διοργανώσεις οι οποίες (αν αποδειχθεί) ίσως να μην έχουν κάποια αθλητική βαρύτητα, ίσως και να την έχουν όμως, εμάς γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει; Εμάς μας ενδιαφέρει να κρατηθούμε επάξια με νύχια και με δόντια σε μια αγορά με  εξελιγμένες απαιτήσεις , με καλομαθημένους τουρίστες σε ανέσεις και υποδομές, να τους συστηθούμε και να τους κερδίσουμε με τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και με την αυθεντικότητά μας . Αντί να επικεντρωθούμε σε αυτό γιατί επιχειρούν ορισμένοι να σπείρουν διχόνοιες;