Η μέθοδος του σωφρονισμού ενός εφήβου που έχει εθιστεί στο ίντερνετ, μπορεί να φαντάζει ξένη για τα δικά μας δεδομένα, στην Κίνα όμως, είναι…
μια εφαρμοσμένη από τις Αρχές, πρακτική.
Η αποκοπή των ανηλίκων από το διαδίκτυο φαντάζει αναγκαία όταν εκείνοι περνούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας τους μπροστά από μια οθόνη και διαταράσσουν την κοινωνική τους ζωή, σχεδόν μηδενίζοντας τη.
Ωστόσο, στην Κίνα φαίνεται πως τα πράγματα είναι αρκετά ακραία ως προς τη δρομολογούμενη “συμμόρφωση” και “επανένταξη”.
Στην Κίνα λοιπόν έχουν δημιουργηθεί κλινικές απεξάρτησης από το ίντερνετ που θυμίζουν στρατόπεδα. Οι Times επισκέφθηκαν έναν τέτοιο εξειδικευμένο χώρο και μίλησαν με τους υπεύθυνους.
Στην κλινική οι ασθενείς φυλάσσονται από στρατιώτες και μέσα από ένα σύνολο καθημερινών ασκήσεων, θεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής, οι αρμόδιοι “βοηθάνε” τα παιδιά να επανέλθουν στην πραγματικότητα. Πολλοί τρόφιμοι έχουν μπει στα εν λόγω ιδρύματα παρά τη θέληση τους.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο “εθισμός στο Διαδίκτυο” έχει αναγνωριστεί σαν κλινική οντότητα μόνο σε Κίνα, Ν. Κορέα και Ταΐβάν.
Πρόκειται μια σχετικά νέα σχετικά μορφή εξάρτησης, προτάθηκε ως όρος πρώτη φορά από τον Goldberg (1995) και έγινε δημοφιλής με την καινοτόμο έρευνα της Young (1996). Αναφέρεται στην “καταναγκαστική, υπερβολική χρήση του διαδικτύου και τον εκνευρισμό ή δυσθυμική συμπεριφορά που παρουσιάζεται κατά τη στέρησή της” (Mitchell, 2000).
Όπως σημειώνει η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού και Διαδίκτυο, hasiad.gr, τα σημεία που παρατηρούμε σε ένα άτομο με συμπεριφορικό εθισμό είναι:
-Αισθάνεται καλά όταν ασκεί τη συμπεριφορά
-Για να συνεχίσει να αισθάνεται το ίδιο καλά πρέπει με τη πάροδο του χρόνου να αυξήσει το πόσο συχνά ασκεί τη συμπεριφορά
-Αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να ασκήσει τη συμπεριφορά έχει άσχημη αίσθηση (όχι απλά στέρηση της καλής αίσθησης)
-Αν προσπαθήσει μόνο του το άτομο να ελαττώσει τη συμπεριφορά θα αποτύχει και θα επιστρέψει στο ίδιο μοτίβο.
-Η συμπεριφορά αυτή κυριαρχεί στις πράξεις του αλλά και στη σκέψη του, όταν για παράδειγμα δεν είναι συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο σκέφτεται πότε θα συνδεθεί με λαχτάρα
-Η εν λόγω συμπεριφορά προκαλεί σύγκρουση τόσο με άλλα άτομα (π.χ μέλη της οικογένειας του που παραπονιούνται για το ότι είναι σε 2η μοίρα) όσο και με τον ίδιο του τον εαυτό όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να την αλλάξει. Ακόμη οι πόροι που καταναλώνει σε αυτή τη συμπεριφορά (χρήμα, χρόνος, νοητική συγκέντρωση) βρίσκονται σε βάρος άλλων σημαντικών δραστηριοτήτων που παραμελεί (εργασία, σπουδές, κοινωνικοποίηση).
Πώς μπορεί ένα άτομο να καταλάβει αν είναι εθισμένο στο διαδίκτυο;
Από την ιστοσελίδα της Συμβουλευτικής Υπηρεσίας φοιτητών προς αντιμετώπιση της παθολογικής χρήσης Η/Υ και Διαδικτύου (http://www.med.auth.gr/activities/student-piu/) παρατίθενται οι απλές ερωτήσεις που μπορεί κάποιος να απευθύνει στον εαυτό του.
μια εφαρμοσμένη από τις Αρχές, πρακτική.
Η αποκοπή των ανηλίκων από το διαδίκτυο φαντάζει αναγκαία όταν εκείνοι περνούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας τους μπροστά από μια οθόνη και διαταράσσουν την κοινωνική τους ζωή, σχεδόν μηδενίζοντας τη.
Ωστόσο, στην Κίνα φαίνεται πως τα πράγματα είναι αρκετά ακραία ως προς τη δρομολογούμενη “συμμόρφωση” και “επανένταξη”.
Στην Κίνα λοιπόν έχουν δημιουργηθεί κλινικές απεξάρτησης από το ίντερνετ που θυμίζουν στρατόπεδα. Οι Times επισκέφθηκαν έναν τέτοιο εξειδικευμένο χώρο και μίλησαν με τους υπεύθυνους.
Στην κλινική οι ασθενείς φυλάσσονται από στρατιώτες και μέσα από ένα σύνολο καθημερινών ασκήσεων, θεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής, οι αρμόδιοι “βοηθάνε” τα παιδιά να επανέλθουν στην πραγματικότητα. Πολλοί τρόφιμοι έχουν μπει στα εν λόγω ιδρύματα παρά τη θέληση τους.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο “εθισμός στο Διαδίκτυο” έχει αναγνωριστεί σαν κλινική οντότητα μόνο σε Κίνα, Ν. Κορέα και Ταΐβάν.
Πρόκειται μια σχετικά νέα σχετικά μορφή εξάρτησης, προτάθηκε ως όρος πρώτη φορά από τον Goldberg (1995) και έγινε δημοφιλής με την καινοτόμο έρευνα της Young (1996). Αναφέρεται στην “καταναγκαστική, υπερβολική χρήση του διαδικτύου και τον εκνευρισμό ή δυσθυμική συμπεριφορά που παρουσιάζεται κατά τη στέρησή της” (Mitchell, 2000).
Όπως σημειώνει η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού και Διαδίκτυο, hasiad.gr, τα σημεία που παρατηρούμε σε ένα άτομο με συμπεριφορικό εθισμό είναι:
-Αισθάνεται καλά όταν ασκεί τη συμπεριφορά
-Για να συνεχίσει να αισθάνεται το ίδιο καλά πρέπει με τη πάροδο του χρόνου να αυξήσει το πόσο συχνά ασκεί τη συμπεριφορά
-Αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να ασκήσει τη συμπεριφορά έχει άσχημη αίσθηση (όχι απλά στέρηση της καλής αίσθησης)
-Αν προσπαθήσει μόνο του το άτομο να ελαττώσει τη συμπεριφορά θα αποτύχει και θα επιστρέψει στο ίδιο μοτίβο.
-Η συμπεριφορά αυτή κυριαρχεί στις πράξεις του αλλά και στη σκέψη του, όταν για παράδειγμα δεν είναι συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο σκέφτεται πότε θα συνδεθεί με λαχτάρα
-Η εν λόγω συμπεριφορά προκαλεί σύγκρουση τόσο με άλλα άτομα (π.χ μέλη της οικογένειας του που παραπονιούνται για το ότι είναι σε 2η μοίρα) όσο και με τον ίδιο του τον εαυτό όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να την αλλάξει. Ακόμη οι πόροι που καταναλώνει σε αυτή τη συμπεριφορά (χρήμα, χρόνος, νοητική συγκέντρωση) βρίσκονται σε βάρος άλλων σημαντικών δραστηριοτήτων που παραμελεί (εργασία, σπουδές, κοινωνικοποίηση).
Πώς μπορεί ένα άτομο να καταλάβει αν είναι εθισμένο στο διαδίκτυο;
Από την ιστοσελίδα της Συμβουλευτικής Υπηρεσίας φοιτητών προς αντιμετώπιση της παθολογικής χρήσης Η/Υ και Διαδικτύου (http://www.med.auth.gr/activities/student-piu/) παρατίθενται οι απλές ερωτήσεις που μπορεί κάποιος να απευθύνει στον εαυτό του.
Πηγή: news247.gr
