Γιατί μπορούμε να είμαστε “καλά”

Είμαστε <<τέλεια>> . Είμαστε υγιείς , μπορεί να μην έχουμε λεφτά, έχουμε όμως ήλιο , θάλασσα. Παρόλα αυτά έχουμε κατάθλιψη.

Ποιο είναι λοιπόν το φάρμακο¨?

Οι αξίες και το φιλότιμο μας . Ας ξεκινήσουμε από αύριο το πρωί , χωρίς να σκεφτούμε το οικονομικό μας πρόβλημα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κατέβουμε στην αγορά να αρχίσουμε να χαμογελάμε ο ένας στον άλλο , να πούμε καλημέρες και αφού δεν έχουμε και λεφτά ας κάτσουμε σε ένα παγκάκι να κοιτάξουμε τον ήλιο και την θάλασσα.

Βασική προϋπόθεση όμως είναι να μην έχουμε πάρει μαζί το κινητό μας αν τύχει να έχουμε και νευρικότητα να πετάξουμε καμιά πέτρα στην θάλασσα .Εκεί ίσως μας έρθει και καμιά καλή ιδέα για την επόμενη μέρα της επιβίωσης.

Στην Ν. Σμύρνη υπάρχει ένα χασάπικο που όταν οι πατεράδες δυο παιδιών βγήκαν στην σύνταξη τα παιδιά τους εφόσον ήταν άνεργα αποφάσισαν να αναλάβουν το χασάπικο. Σαν νέα παιδία αντί να πέσουν σε μαρασμό λόγω αναδουλειάς έβαλαν μια μίνι κονσόλα και άρχισαν να παίζουν μουσική σε μεγάλη ένταση.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι περαστικοί άρχισαν να χαζεύουν με το κέφι των παιδιών και να έρχονται οι πρώτες πωλήσεις στο κρέας. Το κατάστημα λοιπόν σήμερα είναι από τα πιο επώνυμα και με παράδοση προϊόντων στον χώρο του πελάτη .Τα παιδιά λοιπόν έχουν μεγάλα κέρδη .

Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε εμείς κάτι ώστε να αλλάξει η ψυχολογία μας και να βοηθήσουμε τον τόπο μας?

Ιδέες υπάρχουν πολλές ,πρέπει εμείς οι επαγγελματίες καταρχήν να προσπαθήσουμε για το κοινό καλό.

Μπορούμε να δώσουμε ένα ευτελές χρηματικό ποσό , μια τσάντα με μακαρόνια, γάλα και ότι μπορεί κανείς , στην εκκλησία της Παναγίας ώστε να σώσουμε κάποιον συνάνθρωπο μας.

Μπορούμε εθελοντικά να οργανώσουμε μια Κυριακή έναν περίπατο από το Λουτράκι μέχρι τον Αγ Γεράσιμο και στον δρόμο να γνωριστούμε όλοι μαζί , να τραγουδήσουμε , να γελάσουμε και να γίνουμε πάλι φίλοι .

Μπορούμε να κάνουμε μια αρχή για την ομορφιά της πόλης. Να πάρουμε λίγο ασβέστη να βάψουμε τα πεζοδρόμια μας , να αδειάσουμε τον κεντρικό δρόμο μια Κυριακή και να αφήσουμε όλα τα παιδάκια να κάνουν ελεύθερα ποδήλατο , να πιούμε καφέ χωρίς άνχος και να δούμε την πολη με άλλο μάτι.

Μπορούμε εθελοντικά να καθαρίσουμε την παραλία , την πολη και να ακουστεί σε όλη την Ελλάδα , ότι είμαστε εδώ , περιμένουμε να έρθετε , έχουμε χαμηλώσει τις τιμές μας , είμαστε προσιτός τόπος αναψυχής και από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας.

Μπορούμε να συμφωνήσουμε μια μέρα τώρα που καλοκαιριάζει να βγούμε έξω όλοι στην παραλία και να συμφωνήσουμε ότι θα σβήσουμε τα φώτα στις επιχειρήσεις και στα σπίτια μας για δυο ώρες για να διαμαρτυρηθούμε για τις αυξήσεις στην ΔΕΗ.

Μπορούμε να κανονίσουμε όλοι το Πάσχα να γλεντήσουμε στον κεντρικό δρόμο αλλά και στους γύρω μεγάλους δρόμους, να νιώσουμε πάλι άνθρωποι.

Μπορούμε να πείσουμε την δημοτική αρχή τα χρήματα που διαθέτει για οποιαδήποτε δαπάνη , να δίνονται στους Λουτρακιωτες και μόνο με ανοικτούς διαγωνισμούς , με διαφάνεια ούτως σώστε να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας και να δουλέψουν μόνο οι συμπολίτες μας.

Μπορούμε να πεινούμε μόνο εμφιαλωμένο νερό Λουτρακίου έστω από το τελευταίο εργοστάσιο που έχει απομένει και τα λαχανικά που θα αγοράζουμε να είναι πρώτα από τον τόπο μας , ότι αυτός παράγει.

Φίλες και φίλοι αν έχεις κάποιον απέναντι σου και του κτυπήσεις προς τα δεξιά ή αριστερά το χέρι είναι πολύ εύκολο να του το σπάσεις. Αν όμως πιαστούν δυο ανθρώπων τα χέρια μαζί τότε είναι πολύ δύσκολο να τα σπάσεις και μπορεί να σπάσεις πρώτα το δικό σου.

Εάν είσαι πολύ πλούσιους με ωραίο σπίτι στο καλύτερο μέρος του Λουτρακίου , με ιπποκόμους , πισίνες και κλεισμένος μέσα στα πλούτη σου , δεν επικοινωνείς με κανέναν και μέσα σε αυτό το χρυσό κλουβί απολαμβάνεις χωρίς να ενδιαφέρεσαι για τους γύρω σου αν υποφέρουν και αν πεινάμε , τότε περίμενε ότι αυτοί που πεινάνε κάποια μέρα θα φάνε και εσένα ζωντανό γιατί θα είσαι πολύ παχύς .

Θέλω λοιπόν να πω ότι η συλλογικότητα είναι το παν. Είναι αυτό που προσπαθούν να

<< πετύχουν >> οι πολιτικοί μας με διάφορα τερτίπια να μας διαλύσουν πνευματικά,

ηθικά ,οικονομικά .

Αν σκεφτεί κάποιος γιατί έρχονται οι ξένοι τουρίστες στην Ελλάδα θα καταλάβει τι εννοώ.

Έρχονται για την θάλασσα , για τον Ήλιο, για την ελευθερία πνεύματος που διαθέτουμε , για την φιλοξενία μας και είμαστε οι μόνοι που ξεχνάμε όλα αυτά .

Προσπαθούν με FACEBOOK με INTERNET να μας ευνουχίσουν . Αυτά τα εργαλεία εμείς πρέπει να τα εκμεταλλευόμαστε και όχι εμείς να μπαίνουμε στο περιθώριο , να έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας και όταν είμαστε στην παραλία αντί να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο να ασχολούμαστε μόνο με αυτά.

Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να επικοινωνούμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο στα μάτια και να δώσουμε πάλι τα χέρια με αγάπη , χαρούμενα στον άλλον χωρίς υπονοούμενα ίντριγκες και καχυποψία.

Γιάννης Σταυρόπουλος