Ας φιλοσοφήσουμε λίγο το σήμερα. Γιατί επιλέγουμε τις παλιές αξίες και που πρέπει να σταματήσουμε

Ας φιλοσοφήσουμε λίγο το σήμερα.
Βλέπουμε μια τάση επιστροφής στις κλασσικές αξίες: επιλέγουμε ρετρό ρούχα, έπιπλα, ακούμε παλιά τραγούδια διασκευασμένα ή όχι, χρησιμοποιούμε πιο εξεζητημένες εκφράσεις που ενίοτε παραπέμπουν στην καθαρεύουσα, ανακαλύπτουμε πάλι γεύσεις ξεχασμένες, που εκ πρώτης όψεως θυμίζουν κατοχή. Τι είναι όλα αυτά προσταγές της μόδας ή μήπως μια εσωτερική ανάγκη να αναζητήσουμε ένα στέρεο έδαφος στο δοκιμασμένο και ασφαλές καλά ξεχασμένο παλιό που επιστρέφει ως καινούριο;
Είναι όμως επικίνδυνο αν το αναλύσουμε βαθύτερα γιατί είναι επικίνδυνη η υπερβολή. Άλλο να προβάλλεται και ειδικά ενόψει των γιορτών η αξία των αξιών και άλλο να καταφεύγουμε σε θλιβερές συμβουλές για δώρα φτιαγμένα με αγάπη και χαμηλό κόστος όπως γλαστράκια με χειροποίητα υλικά ή αυτοσχέδια βραχιολάκια ή σπιτικά γλυκά, που κοστίζουν ακριβότερα από την αγορά των ίδιων αντικειμένων από αντίστοιχα μαγαζιά. Ενδεχομένως να αντιτείνετε ότι αν δεν υπάρχουν χρήματα, ούτε καν λεφτά τι δώρα να πάρουμε; Κάτι απλό ναι , αλλά όχι ευτελές. Ή και μεταξύ μας καλύτερα τίποτα παρά κάτι που δείχνει από χιλιόμετρα μακριά την προσπάθεια οικονομίας στα δώρα που κάνουμε (εκεί μπορεί να παρασυρόμαστε και από τηλεοπτικές εκπομπές που προτρέπουν να αγοράζουμε τα υλικά με τα οποία θα φτιάξουμε τα δώρα σε μεγάλες ποσότητες για να μας βγαίνουν φθηνότερα).
Συνοψίζοντας αναρωτιόμαστε: που σταματάει η ανάγκη για επιστροφή στο ουσιαστικό και ανθρώπινο το οποίο φέρνει την ευτυχία και που ξεκινά η υπερβολή της μιζέριας; Μήπως κατρακυλάμε στην κρίση δίχως κρίση και συμπαρασύρουμε και εκείνους που μπορεί να κρατήσουν τους υπόλοιπους λίγο ψηλότερα;
(Σπεύδουμε να σημειώσουμε ότι το κείμενο δε γράφτηκε από κάποιον που δεν επηρεάστηκε από την κρίση και έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λέει, αλλά από κάποιον που προσπαθεί να δει το μισοάδειο ποτήρι………. )