Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή σηματοδοτεί την έναρξη της διαδικασίας μαζικών απολύσεων, στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, με ταυτόχρονη κατάργηση κρίσιμων λειτουργιών και υπηρεσιών του. Οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων προσφέρονται ως ανθρωποθυσία, στο βωμό της εκπλήρωσης των μνημονιακών υποχρεώσεων και της εκταμίευσης της επόμενης δόσης του δανείου, χωρίς καμία ουσιαστική προσπάθεια αξιολόγησης κι ελέγχου υπαλλήλων και λειτουργιών, χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της Δημόσιας Διοίκησης.
Μετά από διαρκείς κυβερνητικές παλινωδίες που χαρακτήριζαν ως λύση για το Δημόσιο Τομέα πρώτα την εφεδρεία, στη συνέχεια τη διαθεσιμότητα και πρόσφατα την κινητικότητα, επελέγη τελικά η «εύκολη» λύση των μαζικών απολύσεων που βαφτίζεται ως «μεταρρύθμιση» και η προσθήκη χιλιάδων Δημοσίων Υπαλλήλων στη στρατιά του 1.500.000 ανέργων Ελλήνων, που βαφτίζεται ως «εξυγίανση».
Η πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα, πήρε το όνομά της στα τέλη του 19ου αιώνα, επειδή ήταν ο χώρος του θρήνου των υπαλλήλων των όμορων Υπουργείων που απολύονταν κάθε φορά μετά τις εκλογές, ανάλογα με την Κυβέρνηση που εκλεγόταν, επειδή τότε δεν είχε θεσμοθετηθεί η μονιμότητα στο Δημόσιο. Σήμερα, η Κυβέρνηση με τις επιλογές της μετατρέπει όλη τη Χώρα σε μια απέραντη πλατεία Κλαυθμώνος, με μία διαφορά. Το φαινόμενο δε θα επισυμβαίνει μόνο μετά τις εκλογές, αλλά θα είναι διαρκές, αφού το πολυνομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό, κατά το δοκούν με απλές υπουργικές αποφάσεις να καταργεί θέσεις, κλάδους και ειδικότητες του Δημοσίου.
Η αντίδραση στο πολυνομοσχέδιο δεν αποτελεί μόνο χρέος των Αυτοδιοικητικών για την υπεράσπιση των θεσμών που υπηρετούν και των εργαζομένων τους ή αντίσταση για την τιμή των όπλων. Είναι τώρα, επιτακτική ανάγκη για κάθε ενεργό πολίτη να εκφράσει δημοκρατικά τη θλίψη και την οργή του για τη βίαιη παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων της Δημοκρατικής λειτουργίας της Πολιτείας μας και τον εκβαρβαρισμό της κοινωνικής ζωής της Πατρίδας μας.
