Η ελληνική αστυνομία και οι οργανώσεις που ασχολούνται με τις εξιχνιάσεις υποθέσεων εξαφανίσεως ανηλίκων μπορεί να ανακοινώνουν ποσοστά επιτυχίας που αγγίζουν το 80% στην ανεύρεση παιδιών, ωστόσο υπάρχει μια μαύρη σελίδα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, που πολλοί προσπαθούν να κρύψουν και να κάνουν πως δεν θυμούνται. Πρόκειται για την υπόθεση εξαφάνισης περισσοτέρων από 500 παιδιών μέσα σε μια τριετία από τις εγκαταστάσεις δημόσιου ιδρύματος.
Το κτίριο του ιδρύματος της «Αγίας Βαρβάρας» χιλιάδες το προσπερνούν βιαστικά διασχίζοντας τη λεωφόρο Συγγρού. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι ασχολήθηκαν με το τι απέγιναν εκατοντάδες ανήλικα – τα αποκαλούμενα παιδιά των φαναριών– που είχαν μεταφερθεί στο ίδρυμα μέχρι να βρεθούν οι οικογένειές τους, αλλά τα ίχνη τους χάθηκαν. Η Terre des Hommes, μία μη κυβερνητική οργάνωση, με έδρα την Ελβετία, άρχισε να ασχολείται με το θέμα όταν οικογένειες παιδιών που είχαν απαχθεί από την Αλβανία ζήτησαν να μάθουν για ποιο λόγο οι ελληνικές αρχές δεν επέστρεφαν αυτά τα παιδιά στη γείτονα χώρα. Η απάντηση των ελληνικών αρχών σόκαρε ακόμη και την Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων, που έσπευσε να ασχοληθεί με το θέμα όταν διαπιστώθηκε πως οι ελληνικές αρχές με περισσή ευκολία είχαν διαγράψει 500 παιδάκια, επειδή ήταν… παιδιά των φαναριών.
Στην πλειονότητά τους επρόκειτο για παιδιά από την Αλβανία και ελληνόπουλα Ρομά, τα περισσότερα εκ των οποίων τα είχαν αρπάξει από τις οικογένειές τους ή τα εκμεταλλευόταν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους. Κάποια από αυτά απελάθηκαν στην Αλβανία. Τα παιδιά μίλησαν στις οικογένειες των υπολοίπων αγνοουμένων που για μήνες ή χρόνια τα αναζητούσαν. Έτσι το θέμα κυκλοφόρησε στην Αλβανία και οι οικογένειές τους ζήτησαν πληροφορίες από τις ελληνικές αρχές. Τα παιδιά μεταφέρονταν στο κρατικό ίδρυμα «Αγία Βαρβάρα». Από το 1998 όμως μέχρι το 2001 περισσότερα από 500 είχαν και πάλι εξαφανιστεί . Κάποια από τα παιδιά που επέστρεψαν μέσω της διαδικασίας απέλασης στα σπίτια τους διηγηθήκαν φρικιαστικές ιστορίες για κυκλώματα που εκμεταλλεύονταν τα ανήλικα με κάθε τρόπο. Κάποιοι μίλησαν και για εμπόριο οργάνων. Το αυτί των ελληνικών αρχών όμως δεν ίδρωνε. Η χώρα ζούσε το μεγαλείο των Ολυμπιακών Αγώνων και τέτοιες υποθέσεις «λέρωναν» την καλή έξωθεν μαρτυρία. Τα στελέχη της μη κυβερνητικής οργάνωσης ανοιχτά κατηγόρησαν την ελληνική κυβέρνηση πως «δεν καταπιάστηκε σοβαρά με το θέμα. Το ίδρυμα δεν ήταν έτοιμο να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών και οι κοινωνικοί λειτουργοί που εργάζονταν σε αυτό είχαν τότε εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους για τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών. Η ελληνική κυβέρνηση αρνούταν όμως πεισματικά να δώσει μια σαφή απάντηση στο εν λόγω ζήτημα.
Κανείς δεν τιμωρήθηκε
Η υπόθεση της εξαφάνισης γινόταν μπαλάκι μεταξύ του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και του αντίστοιχου αλβανικού. Τελικά μεσολάβησε η Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων. Τα συμπεράσματα της επιτροπής θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει σωρεία τιμωριών σε ανώτατα στελέχη της ΕΛΑΣ και στα υπουργεία Υγείας, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. Κανένας όμως δεν τιμωρήθηκε τελικά. Η έκθεση των ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ κατηγορούσε την Ελλάδα ότι στο επίμαχο διάστημα υπήρξε ανεπαρκής λήψη μέτρων στην προστασία των συγκεκριμένων ανηλίκων που είχαν καταγραφεί και ανακριθεί από τις αστυνομικές αρχές. Με λίγα λόγια, όποιος ήθελε στη συνέχεια πήγαινε στην «Αγία Βάρβαρα» και άρπαζε όποιο παιδί ήθελε και το ξανάβγαζε στους δρόμους.
Πηγή: tokarfi.gr
