Πάνω απο τ’ αυλάκι του Ισθμού ξεδιπλώνεται η πιο κοσμοπολίτικη όψη της Κορινθίας. Οι οξυδερκείς αρχαίοι μας πρόγονοι, που όλα πρόλαβαν να τα ανακαλύψουν, εντόπισαν πρώτοι τις θαυματουργές ιδιότητες των νερών της περιοχής, την ονόμασαν Θέρμαι και έκτοτε δεν έπαψαν να έρχονται εδώ για να αναζωογονούν σώμα και πνεύμα. Μέχρι και οι Σπαρτιάτες, που σπάνια περνούσαν τον Ισθμό, έστελναν στις Θέρμες τους στρατιώτες για αποθεραπεία μετά τις μάχες, όπως και οι Ρωμαίοι, που ήταν και οι πρώτοι που εκμεταλλεύθηκαν εμπορικά την υπόθεση. Επόμενο ήταν να στηθεί εδώ, στο Λουτράκι, το πρώτο κέντρο θερμαλισμού στην Ελλάδα, εν έτει 1874.
Κείμενο: Γιάννης Μαντάς
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σαρρής
Μια βόλτα στο Λουτράκι λοιπόν ξεκινά αναπόφευκτα από το φουτουριστικό κτίριο του Loutraki Thermal Spa (27440 22215), που ξεχωρίζει στην κεντρική λεωφόρο Γ. Λέκκα. Οσφυαλγίες, αρθροπάθειες, δερματικές παθήσεις και μυοσκελετικά προβλήματα βρίσκουν τον μάστορά τους στα νερά των (δημόσιων) λουτρών. Αναζωογονημένος για τα καλά, συνεχίζεις τη βόλτα στον ευχάριστο παραλιακό πεζόδρομο της Ποσειδώνος, με τα παραταγμένα εστιατόρια και ξενοδοχεία, και τον Κορινθιακό να απλώνεται μπροστά σου. Η αμμουδερή παραλία σφύζει από ζωή τα καλοκαίρια, μα παραμένει ιδανική για χαλαρωτικές βόλτες όλο τον χρόνο.
Για μια πανοραμική θέα στο Λουτράκι δοκίμασε να ανέβεις μέχρι το μοναστήρι του Οσίου Παταπίου (11ος αι.), περίπου 6 χλμ. από την πόλη, στον δρόμο προς την Περαχώρα. Από τον περίβολο της μονής, σε υψόμετρο 700μ., θα δεις όλο το Λουτράκι, την Κόρινθο, τον Ισθμό, μέχρι και τον βράχο του
Ακροκόρινθου! Στο ίδιο το μοναστήρι, μην παραλείψεις να επισκεφθείς το ασκηταριό του Οσίου. Ακόμη ένα παλιό μοναστήρι που πρέπει να επισκεφθείς είναι η μονή της Παναγιάς Πράθι (επίσης 11ος αι.), στα ανατολικά Γεράνεια, τα όρη που δεσπόζουν στη ραχοκοκαλιά της Κορινθίας «πάνω απ’ το αυλάκι».ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΑΧΩΡΑ
Από τον Οσιο Πατάπιο συνεχίζεις προς την Περαχώρα, κι από εκεί με μια όμορφη διαδρομή μέσα από πευκοδάση έρχεσαι στη λίμνη Βουλιαγμένης (18 χλμ. από το Λουτράκι). «Εσχατιώτις» την είπαν οι αρχαίοι, και οι γεωλόγοι μάς λένε πως σχηματίστηκε έπειτα από μια τρομερή καθίζηση που κατάπιε ολόκληρο τον οικισμό που υπήρχε εδώ. Λίγοι αριθμοί για να κατατοπιστείς: πλάτος 1 χλμ., μήκος 2 χλμ., μέγιστο βάθος 40μ., και ένα στενό κανάλι 6 μέτρων που ενώνει τα νερά της με αυτά του Κορινθιακού. Αυτό ακριβώς το κανάλι βοηθά ώστε να ανανεώνονται τα νερά της κάθε περίπου έξι ώρες, νερά που -σημειωτέον- θεωρούνται πιο αλμυρά κι από αυτά της θάλασσας! Οπως και να ‘χει, η Βουλιαγμένη είναι ιδανική για βαρκάδα και θαλάσσιες δραστηριότητες, ενώ περιμετρικά της λίμνης θα βρεις και τα ταβερνάκια για τα απαραίτητα θαλασσινά!
Λίγο ακόμα συνεχίζει ο δρόμος μετά τη Βουλιαγμένη, αλλά κρύβει πολλά. Και πρώτα πρώτα το Ηραίο, το μυθικό ιερό της θεάς Ηρας (9ος π.Χ. αι.). Το ασυνήθιστο σχέδιο του ναού είναι εντυπωσιακό, μα ακόμη περισσότερο είναι η τοποθεσία του, με τον αρχαιολογικό χώρο να απλώνεται κυριολεκτικά δίπλα στη θάλασσα· αν βουτήξεις μάλιστα στα νερά της όμορφης παραλίας, μην εκπλαγείς αν δεις στον βυθό αρχαία απομεινάρια! Λίγο πιο πέρα, στο ακρωτήριο Μελαγκάβι, θα δεις τον ομώνυμο φάρο, από τους ωραιότερους και σίγουρα από τους… προνομιακούς στην Ελλάδα. Γιατί; Διότι απλά απολαμβάνει μάλλον το πιο γοητευτικό ηλιοβασίλεμα σ’ ολόκληρο τον Κορινθιακό!
Σ’ αυτό το βόρειο κομμάτι του Λουτρακίου αξίζει να ακολουθήσεις και τη διαδρομή που ξεκινά από τη Βουλιαγμένη και φτάνει μέχρι τα όρια με την Αττική. Με συχνές «παρεκκλίσεις» σε χωμάτινους δρόμους προς τα αριστερά θα ανακαλύψεις γραφικούς ορμίσκους και παραλίες όπως της Μυλοκοπής και της Λάκκα Ζέζα που προσφέρουν ησυχία και γαλήνη.ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΝΑΣ ΧΑΡΤΗΣ
Φυσικό σύνορο της Αττικής με την Πελοπόννησο, ο Ισθμός ήταν πάντα ένα μέρος που γοήτευε τον κάθε ταξιδιώτη. Οι μόνοι που μάλλον θα δυσανασχετούσαν φτάνοντας θα πρέπει να ήταν τα πληρώματα των κάθε λογής πλοίων· διότι τρόπος για να περάσεις από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό (και αντίστροφα) με το πλοίο δεν υπήρχε. Επρεπε να γυρίσεις μεταβολή και να κάνεις τον περίπλου της Πελοποννήσου, που δεν ήταν ποτέ το ευκολότερο ταξίδι για έναν καπετάνιο. Ο πρώτος που σκέφτηκε να ξεπεράσει το πρόβλημα ήταν ο Περίανδρος, τύραννος της Κορίνθου (7ος π.Χ. αι.), και ένας εκ των επτά αρχαίων σοφών. Η ιδέα ήταν να σκάψει τον Ισθμό και να φτιάξει μια διώρυγα. Καλές οι προθέσεις, μα τα τεχνικά μέσα της εποχής δεν έφταναν ούτε για ζήτω. Το plan B λοιπόν ήταν να φτιάξει τον δίολκο, ένα λιθόστρωτο δρόμο που χρησίμευε στην από ξηράς μεταφορά των πλοίων, προφανώς μια απίστευτα εξαντλητική δουλειά για τους άτυχους (συνήθως δούλους) που την επωμίζονταν. Ενα μικρό τμήμα του δίολκου σώζεται δίπλα στη βυθιζόμενη γέφυρα Ποσειδωνίας.
Η διώρυγα τελικά πραγματοποιήθηκε μόλις το 1893, αλλάζοντας άρδην τους χάρτες ναυσιπλοΐας. Σήμερα περίπου 15.000 πλοία περνούν αυτήν τη στενή δίοδο μήκους 6,3 χιλιομέτρων (και 24,6μ. πλάτους στην επιφάνεια της θάλασσας), και εκατομμύρια αυτοκίνητα διασχίζουν τις 4 συνολικά γέφυρες (συν μία του Προαστιακού) που ενώνουν τις δυο πλευρές.
Η νοτιότερη όλων είναι η γέφυρα της Ισθμίας, δίπλα στην ιερή πόλη του Ποσειδώνα. Το ιερό του είναι ένα μόνο από όσα θα δεις στον αρχαιολογικό χώρο, μαζί με τα ρωμαϊκά λουτρά, τον ναό του Μελικέρτη-Παλαίμονα, το θέατρο και το στάδιο όπου κάθε 3 χρόνια τελούνταν τα Ισθμια. Τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα, ωστόσο, είναι στο μουσείο: τα σπάνια ψηφιδωτά από ελεφαντόδοντο και γυαλί, του 4ου π.Χ. αι., που βρέθηκαν στις Κεχριές!
Κι από τη θάλασσα, στη… φωτιά! Λίγο πριν φτάσεις στους Αγίους Θεοδώρους, πρόσεξε τις ξύλινες πινακίδες που καθοδηγούν προς το ηφαίστειο στο Σουσάκι. Ηφαίστειο; Μάλιστα, είναι το βορειότερο τμήμα του ηφαιστειακού τόξου στο οποίο ανήκουν μεταξύ άλλων η Νίσυρος, η Σαντορίνη και τα Μέθανα. Η τελευταία του δραστηριότητα εκτιμάται πως συνέβη πριν από περίπου 2,7 εκατ. χρόνια, όμως η μεταηφαιστειακή του δράση συνεχίζεται, εμφανής σήμερα από την εκπομπή θερμών αερίων, κυρίως υδροθείου.
Το τέλος της διαδρομής σε βρίσκει στους Αγίους Θεοδώρους, όμορφο αγκυροβόλι που αγναντεύει τον Σαρωνικό. Δες το μικρό ομώνυμο εκκλησάκι του 13ου αι. και βρες τη σκιά που ψάχνεις στο κατάφυτο πάρκο στην ανατολική έξοδο του οικισμού…